«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]».
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
خطبه اوّل
«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ[۲]». شما مؤمنین و مؤمنات، مردم خداباور، دلداده‌ی به رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و دودمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، ملّت شریف و مُعزّز ایران، همه‌ی طبقات مردم، نوجوان‌ها، جوان‌ها، خواهران، برادران، دانشگاهیان، بازرگانان، پیشه‌وران، کارگران و طلبه‌های امثال خودم را به مراقبت از خود دعوت می‌نمایم.
پروردگار عزیز نسبت به همه‌ی کارهای ما آگاه است
در سوره‌ی مبارکه‌ی حَشر آیه‌ای وجود دارد که برحسب توجیه بعضی از مُفسّرین صاحب‌دل، هم دستور مُراقبه است و هم دستور مصاحبه است. خداوند متعال فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ[۳]»؛ خداوند متعال در این آیه دو مرتبه بندگان خودش را به تقوی‌الله توصیه فرموده است. تقوای اوّل، تقوای مُراقبه است. ما همواره در محضر خداوند هستیم. اگر آن را درک می‌کردیم، همیشه مُبتهج بودیم. اگر همیشه شخصیّت مقتدرِ مهربانِ کارگُشایی با ما باشد و هوای ما را داشته باشد و ما به این معنا متوجّه باشیم که چه عظمتی هوای ما را دارد و ما مُشرّف هستیم و در محضر او هستیم، ضمن این‌که احساس آرامش و محبّت می‌نماییم، احساس قدرت نیز خواهیم داشت و متوجّه می‌شویم که ما تنها نیستیم؛ چه قدرت و عظمت و حکمتی همراه ماست. لذا حواس خود را جمع می‌کنیم و مواظب زبان و چشم و گوش و رفت‌و‌آمد خود خواهیم بود. در محضر چنین شخصیّتی کاری نمی‌کنیم که او دوست نداشته باشید؛ زیرا به او وابسته هستیم، زیرا محتاج او هستیم و او را دوست می‌داریم. مجدداً حق‌تعالی فرموده است: «وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ»؛ عجب دستوری است. خداوند را شاهد می‌گیرم که این عرایضی که بنده در این‌جا خدمت شما عرض می‌کنم، هیچ‌کدام از بین نمی‌رود و پس از مرگ همه‌ی سخنان‌مان را می‌شنویم و می‌بینیم. نگاه‌هایی که داریم همگی ماندگار هستند. ما اَبدی هستیم و می‌مانیم و همه‌ی کارهای ما نیز خواهد ماند. حال که بناست بماند و بناست تا ببینیم و بناست که هرکاری انجام می‌دهیم در سُفره‌ی خودمان قرار بگیرد، باید ببینیم چه چیزی در سُفره‌ی خود قرار می‌دهیم. «وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ»؛ کارهای امروز شما باطن دارد و فردا را در پیش دارید و در آن‌جا همه‌ی کارهای شما را تحویل‌تان می‌دهند و میهمان خودتان هستید. مجدداً پروردگار متعال می‌فرماید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ»؛ از خدا حساب ببرید. «إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ[۴]»؛ خداوند به آن‌چه که شما انجام می‌دهید، باخبر است. این‌گونه نیست که ما کاری کرده باشیم و خداوند از آن بی‌خبر باشد. امان از غفلت! به خداوند متعال پناه می‌بریم.
ادامه تفسیر سوره‌ی مبارکه‌ی «فاتحه‌الکتاب»
در خطبه‌ی اوّل و در این مدّت مَدید، توفیق استضائه از مَشعل فروزان سوره‌ای را داریم که اُمّ‌الکتاب است. مادر قرآن کریم است و سُفره‌ی نماز ماست. خداوند متعال می‌فرماید: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ[۵]»؛ درباه‌ی صراط می‌گویند از کلمه‌ی «سِراط» با حرف سین است. کسی که راه می‌رود، گویا به تدریج راه را می‌بَلعد. هرچه پُشت سر بگذاریم، گویا آن را به نفع خودمان هَضم کرده‌ایم و با کمک آن به مقصد نزدیک شده‌ایم و یا به مقصد رسیده‌ایم. شریعت، طریقت و حقیقت صراط مستقیم است. مسیر حرکت ما به سوی خداوند متعال است. اگر ما متوجّه باشیم و خداوند به ما معرفت بدهد، این نماز جمعه‌ای که پروردگار متعال ما را دعوت کرده است و میهمان بهترین روز حق‌تعالی هستیم، غذای روحی ما خواهد بود. ما این نماز را بَلع می‌کنیم، هَضم می‌کنیم. روح و جان ما از حقیقت نماز نور دریافت می‌نماید، قوّت می‌گیرد، قدرت می‌گیرد، انرژی می‌گیرد و ما را دَرجاتی بالا می‌برد. ای‌کاش که نمازهای قبولی داشته باشیم و نه تنها بیماری‌های ما به واسطه‌ی نماز شِفا می‌یابد، بلکه قدرت فوق‌العاده‌ای است و هیچ را به همه چیز مُبدّل می‌نماید. ما یک قطره هم نیستیم، ولی خداوند متعال وجود مطلق است و با وجود مطلق ارتباط پیدا می‌کنیم و اگر اهلیّت داشته باشیم، رنگ خداوند را می‌گیریم. به اعتبار این‌که نماز خیرالعمل است، در میان اعمالی که بنده را به معبود و محبوب خودش نزدیک می نماید، نماز خیرالعمل خواهد بود و مسأله‌ی صراط و توجّه به مسیر که هم در بُعد اعتقادی و هم در بُعد اخلاقی و هم در بُعد شریعتی و اجرایی این مسیر تغذیه‌ی ما و کسب اقتدار ماست و وسیله‌ی قُرب ما به قدرت مطلق است. لذا هنگام نماز با اخلاص این درخواست را از خداوند متعال داشته باشیم: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ».
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ * مَلِکِ النَّاسِ * إِلَهِ النَّاسِ * مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ * الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ[۶]».
خطبه دوّم
«اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمینَ اللّهُمَّ صَلِّ وَ سلّم عَلَی سَیِّدِ أَنْبِیَائِکَ وَ أفضَلِ رُسُلِکْ سَیِّدِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَی سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ أمیرِ المُؤمِنینِ عَلِیِّ بنِ أَبِی طَالِب وَ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ صَلِّ عَلَی سِبْطَیِن نَبِیِّ الرَّحْمَهِ وَ سِیِّدی شِبَابِ أَهلِ الجَنَّهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ صَلِّ عَلَی سادات الْمُسلّمینَ عَلِیِّ بنِ الْحُسَیْنِ وَ مَحَمَّدِ بْنِ علیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ موسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ بْنِ علیٍّ و علیِّ بنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ الزّکی وَ الخلفِ الصالح حجتِک القَائِمِ اُمنائِک فی بِلادک».
«بِهِم نَتَوَلّی وَ مِن اَعدائِهِم نَتَبَرأ إِلَیَ اللهِ عَزَّ وَ جَلّ، أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ وَ نَفسِی بِتَقْوَى اللَّهِ». تقوا برکات لاتُعَدُّ وَ لاتُحصی دارد. همه‌ی خوبی‌ها ریشه در تقوا دارد و از آموزه‌های قرآن کریم به صراحت به ما آموخته‌اند که اگر ملّتی تقوا داشته باشند، خداوند زندگی آن‌ها را اصلاح می‌نماید و در مورد مشکلات دُنیوی هم مُسبب‌الاساب خداوند متعال است. پروردگار عزیز وسیله‌ای پیش می‌آورد و گِره‌های ما باز می‌شود. حق‌تعالی فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا * یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ[۷]»؛ ای مؤمنین! برای خداوند حریم قائل بشوید و حُرمت خداوند متعال را حفظ کنید. فرمان الهی را استخلاف نکنید. اگر فرمان از فرماندهی باشد که قدرت مُطلق است، بسیار مهم است و تمرُّد از فرمان فرمانده مُجازات دارد. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا». اگر کسی چیزی را نداند، در مورد آن حرف نمی‌زند؛ لذا فرمودند: «الصَّمْتُ وَ الصَّوْمُ قَالَ یا رَبِّ وَ مَا مِیرَاثُ الصَّوْمِ قَالَ الصَّوْمُ یورِثُ الحِکمَهَ[۸]»؛ سکوت انسان متوجّه را چشمه‌ی حکمت قرار می‌دهد. انسانی که حرف نمی‌زند، مگر در آن‌جایی که حرف‌زدن برای او واجب است، او یقیناً متّصل به دریای حکمت الهی می‌شود و حکیمانه حرف می‌زند و حکیمانه زندگی می‌نماید. «یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ»؛ خداوند رفتار شما را در زندگی درست می‌کند و همه‌ی کارهای شما اصلاح خواهد شد.
حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) آموزگار انقلاب هستند
در این خطبه باید چند مسأله را متذکّر بشویم. لذا خطبه‌ی اوّل را به اختصار به پایان رساندیم. از خداوند متعال کمک می‌خواهیم تا ان‌شاءالله هم شما خسته نشوید و هم این‌که حرفی که در روز قیامت برای آن ما را مؤاخذه نمایند، در محضر شما عرض نکرده باشیم. اوّلاً روز ولادت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) و روز پرستار است. هم میلاد مسعود حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) را مکه در غیر سلسله‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) و ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) جزء شخصیّت‌های ممتاز و در نوع خودشان بی‌نظیر هستند؛ کم‌نظیر نیستند و بی‌نظیر هستند. یعنی شرایطی که برای حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) پیش آمد و در آن شرایط ایشان توانستند پیام شهیدان را اعلان و اسلام را بیمه کنند و به صورت سالم تحویل نسل‌های آینده بدهند، برای هیچ‌کسی در عالَم پیش نیامده بود. لذا حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) مَثَلِ اعلای بسیج هستند. هم در ولایت‌مَداری که بسیج نیز ذوب در ولایت است. بسیج و حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) یا امّت بسیجی و امامت دو چیز نیستند؛ بلکه یک حقیقت هستند. یک روح است که در آیینههای زیادی تجلّی دارد. یکایک شما نشان دهنده‌ی حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) هستید. در یکایک شما روح حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای (مُدّ ظله العالی) وجود دارد. این حقیقت در وجود حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) قرار داشت که اساساً تمام کارهای حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) حسینی بود، رنگ امام حسین (علیه السلام) داشت، بوی امام حسین (علیه السلام) را می‌داد و خوی امام حسین (علیه السلام) تمام زندگی ایشان را پوشش داده بود. حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) سخت‌ترین تهدیدها و بُحران‌ها را به بهترین فرصت‌ها تبدیل کردند. از چه تهدیدی چه فرصتی ساختند. امروز انقلاب ما و اعتلای شهدای ما که به جایی رسیده‌اند که تمام بزرگان اهل معرفت آرزوی جایگاه آن‌ها را داشتند و شهدای ما در سنین جوانی به قُلّه‌ی قُرب الهی نائل شدند، همگی به برکت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) است. استقلال ما، عزّت ما، اقتدار جَهشی ما در مدّت کوتاه که به یک قدرت عظیم در دنیا و در منطقه تبدیل شده‌ایم، به برکت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) است که در آن بحران‌ها تعجیل نکردند و برنامه داشتند و مُجری نُسخی خداوند بودند و در همه جا حواس‌شان به تکلیف و اجرای فرمان ولی‌شان بود و در اطاعت از ولایت، چنان استوار بودند که برای همیشه می‌شود به عنوان یک آموزگار رَه‌یافته‌ی نُمره گرفته در همه‌جا ایشان را مطرح نمود.
شهید حاج قاسم سلیمانی ما سیاست‌مدار بودند، خوش‌فکر بودند، شُجاع بودند، مدیر شایسته‌ای بودند، تجارب فراوانی را ذخیره کرده بودند، فتوحات زیادی را پُشتِ سَر گذاشته بودند؛ ولی خداوند می‌داند که در برابر نایب امام زمانش سردار نبود، سرلشکر نبود، فرمانده نبود؛ بلکه سرباز بودند و چه بَسا عاشق بودند، دلداده بودند و شیدا بودند. همین که شما امروز در اُمرای ارتش و در فرماندهان سپاه ملاحظه می‌کنید که این‌ها فراتر از فرماندهی و فرمانبری، فراتر از امیری و لشکری عمل می‌نمایند. واقعاً این همان است و آن همین است. لذا حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)، امام حسین (علیه السلام) بودند، تجلّی باطن امام حسین (علیه السلام) بودند. زیرا همه‌ی وجود سیدالشهدا (علیه السلام) بودند. هنر بسیجی بودن همین است.
ولایت قلب مؤمن را حرم‌الله قرار می‌دهد
در همه‌ی کشورها انتخابات وجود دارد و همه‌ی مسائل‌شان ظاهری است. رأی رهبر با رأی یک مرد عادی که حتّی درک کمی هم داشته باشد، یک اثر دارد و همه‌ی کشورها هم از داخل صندوق انتخابات نام یک نفر را بیرون می‌آورند. ولی جمهوری اسلامی ایران مدّت ۴۳ سال است که در برابر تمام قدرت‌های شیطانی و استکباری با همه‌ی سوابق و تجارب‌شان و امکانات اطّلاعاتی پیچیده‌ی‌شان و خطرآفرینی‌های مُجرّب‌شان ایستاده است و این‌ها همیشه در برابر جمهوری اسلامی ایران شکست خورده‌اند و ملّت ایران تمام تهدیدهای استکباری را در این مدّت ۴۳ سال تبدیل به فرصت کرده است. چرا این‌گونه بوده است؟ زیرا یک اُمّت است، یک روح است، یک قُوّه‌ی عاقله است، یک قلب تَپنده است و همه‌ی مردم ما در دایره‌ی عشق به او دل سپرده‌اند و ذوب در نایب امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هستند. انتظارشان هم انتظار واقعی است و آن کسی که بسیج را به عنوان بسیج مطرح کرده است، علیرغم تمام امتیازاتی که حضرت امام حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) بر حسب نقل امام فعلی ما، مقام معظم رهبری (مُدّ ظله العالی) به قدری عبارات حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) پُرجاذبه بود که حضرت رهبر معظم رهبری (مُدّ ظله العالی) عیناً عبارات حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) را یادداشت فرموده بودند و در مورد بسیج قرائت کردند. این‌که حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) افتخار می‌کنند که من خود بسیجی هستم، دارای اهمیّت است. قلب مؤمن خانه‌ی پروردگار است، خانه‌ی راز است، خانه‌ی سِرّ است، جای سِرّالله است؛ بیگانه و اشغالگر نمی‌تواند در این خانه وارد شود و سرزمین باطنی الهی را اشغال نماید. شیطنت هیچ شیطانی قلب مؤمن را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. اما مَجرای این ارتباط، این ضربان، این جریانی که قلب مؤمن را عَرش خداوند قرار داده است و قلب مؤمن را حرم خداوند قرار داده است، ولایت است. لذا شما می‌بینید که وقتی مؤمن محبّت خودش را با محبّت فرزند خود، همسر خود، دوست خود، رفیق خود، ولی‌نعمت خود و با همه مورد سنجش قرار می‌دهد، متوجّه می‌شود که خداوند متعال را با هیچ‌کسی عوض نمی‌کند. خداوند، خداست و اصل من است، خالق من است ، مُسخّر من است، دل من خانه‌ی اوست و به هرکسی اجازه نداده است تا وارد این دل بشود؛ پس من کشیک دل را می‌کشم و غیر از کسی که ورود او به حریم مُجاز است، هیچ‌کسی را راه نمی‌دهم.
مسأله‌ی ولایت یک جَذبه‌ی الهی است
از یک سو این آیه را فرموده است و از سوی دیگر فرموده است: شما که قلب خود را به خداوند داده‌اید، شیدای خداوند هستید، دلبری خداوند شامل حال شما شده است، خداوند دل‌های کثیف را نمی‌خرد و دل و فطرت شما پاک بوده است و خداوند عاشق دل شما شده است و در میان همه‌ی این دل‌ها، از شما دل برده است، اگر می‌خواهید ببینید که در دوستی با خداوند متعال صداقت دارید یا ندارید، ببینید در زیر پرچم ولایت قرار دارید یا در زیر پرچم ولایت قرار نگرفته‌اید؛ «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی[۹]»؛ نشانه‌ی محبّت خداوند متعال، تَبعیّت از ولی است، تَبعیّت از رهبری است، تَبعیّت از ولایت است. لذا کسانی که به امام حسین (علیه السلام) اظهار علاقه کردند و در نامه‌های خود نیز محبّت خود را ابراز کردند، ولی وقتی حضرت مسلم (علیه السلام) تشریف آوردند، از ایشان بسیار خوب استقبال کردند، ولی از او تَبعیّت نکردند. مشخّص شد که صادق نبودند و دروغ می‌گفتند. مدّت ۴۳ سال است که ملّت ایران با فتنه‌ها و با آشوب‌های بسیار خطرناک روبه‌رو بوده است. ملّت ایران جنگ جهانی را پُشت سر گذاشته است و تنها بوده است و در زیر این آسمان به جز خداوند متعال، یار دیگری نداشته است. همه‌ی قدرت‌های بزرگ علیه شما بودند، ولی خَم به ابرو نیاوردید. «فَاتَّبِعُونِی»؛ در زیر پرچم ولایت فقیه ایستاید. نوجوانان در سنین نوباوگی از طریق چه مسیرهایی خودشان را به جبهه می‌رساندند و در وصیّتنامههای خود نشان می‌دادند که انگیزه‌ی حضورشان در سنگرهای مقاومت، عشق به آن رهبری است که آن رهبر دل ندارد و دل به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) سپرده است، دل به خدای امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) داده است. اکثریّت شهدای ما این حقیقت را در وصیّتنامههای خود ابراز کرده‌اند. خداوند متعال در آیه‌ی دیگری نیز فرموده است: «قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى[۱۰]»؛ لذا محبّت رهبری غیر از مسأله‌ی ریاست‌جمهوری و وزارت و استانداری و مناصب اعتباری است. والله قسم که یک حقیقت است، یک نورانیّت است، یک جَذبه‌ی الهی است. «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا[۱۱]».
روحیه‌ی امّت اسلامی یک روحیه‌ی بسیجی است
لذا مسأله‌ی بسیج آن روح بسیج مطرح است. خیلی از افراد در سازمان بسیج مُستضعفین نامی ندارند، ولی امّت جمهوری اسلامی ایران، امّت زینبی (سلام الله علیها) است، امّت بسیجی است. روحیه‌ی بسیجی یعنی ذوب در ولایت بودن، یعنی خدا محور بودن. به همین منظور است که اگر کسی بگوید که معتقد هستیم در گذشته اشتباهاتی واقع شده است، مشخّص است که اشتباه در مسئولین فراوان است و تعداد زیادی نیز وجود دارد؛ اما حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) اشتباه نکرده‌اند، ولی‌فقیه اشتباه نکرده است. این‌ها معصوم نیستند، ولی خداوند متعال وعده داده است: «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا[۱۲]»؛ به این دلیل که تقوا دارد، به این دلیل که خودش را وابسته می‌بیند، این‌گونه است و خداوند فرقان را عنایت می‌فرماید. مقام معظم رهبری (مُدّ ظله العالی) در همه‌ی مشکلات به مسجد جمکران می‌روند و به امام زمان‌شان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) پناه می‌برند، ناله‌های شبانه دارند؛ از خصوصیات بسیجی که مقام معظم رهبری (مُدّ ظله العالی) با همه‌ی این معجزات و حماسه‌هایی که آفریده‌اند، مطرح می‌نمایند، باید بسیج در کنار همه‌ی این کارها معنویّت را حفظ کند. آن معناست که حرف را حرف می‌کند؛ حرف بی‌معنا که اثری نخواهد داشت. آن معنا و معنویّت و حقیقت و توحید است که امروز ما را آماده می‌کند تا وقتی حضرت صاحب الزمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف می‌آورند، من و امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دو نفر نباشیم که بگویم من یک رأی می‌دهم و امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) نیز یک رأی می‌دهد؛ بلکه اصلاً من وجود نخواهم داشت. ایشان خورشید هستند و من ذرّه‌ی ایشان هستم. امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دریا هستند و من قطره‌ای از این دریا هستم. امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دریا هستند و همه‌ی مردم امواج آن دریا هستند. اگر خروشان هستند و اوضاع را طوفانی می‌کنند، اگر فراز و نَشیب دارند، این فراز و نَشیب مربوط به خود دریا می‌باشد و دو موضوع نمی‌باشد. موج دریا، خودِ دریاست؛ قطره‌ی دریا، خودِ دریاست؛ شعاع خورشید خودِ خورشید است و امروز آن‌چیزی که شاهکار این ملّت بسیجی شده است و تمام دنیا از آن متعجّب شده است و معّمایی است که حل نشده است و همیشه در این مورد اشتباه می‌نمایند و در اشتباهات‌شان به بُن‌بست می‌خوردند و امروز نیز ملّت ما مدّت ۴۳ سال است که اقتدار خود را رو به افزایش قرار داده است و در آن شکست نمی‌خورد، برای این است که اعتقاد و باور دارد که ولی او نایب امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است و امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) ایشان را تنها نمی‌گذارد. نایب ایشان اهل تقواست و خداوند متعال وعده داده است تا اهل تقوا را از اشتباهات مصون بدارد و مشکلات فکری او را حل نماید. این شاهکار بسیج است که در زیر پرچم حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) رُخ داده است که ایشان بسیجی امام حسین (علیه السلام) بودند و ذوب در امام حسین (علیه السلام) بودند. زینب و حسین وجود نداشت؛ بلکه یک حسین بود و حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) نمایشگر آن حسین بودند، آیینه‌ی آن حسین بودند. ملّت بسیجی ما آیینههای ولایت هستند و آیینههای امامت هستند. این‌ها در کشتی امام حسین (علیه السلام) قرار دارند و امیدوار هستم که حضرت امام حسین (علیه السلام) این‌ها را رها نکند.
دانشجو در زیر پرچم ولایت سربازی خودش را نشان داده است
اما نکته‌ی آخری که به محضر شما تقدیم می‌دارم و فرصت نیست تا تمام مطالبی را که آماده کرده بودم را به عرض شما برسانم، مسأله‌ی روز دانشجو است. بعد از آن‌که آمریکایی‌ها ایران را تُیول خودشان قرار دادند و همه‌ی امور کشور را در زیر سُلطه‌ی خودشان قرار داده بودند، فرهنگ خود را، ارتش خود را، روابط بین‌الملل خود و حتّی انتخاب نمایندگان با صلاحدید سُفرا صورت می‌گرفت. در آن زمان نماینده‌ی رئیس‌جمهور آمریکا به ایران سفر کرد و عدّه‌ای از دانشجویان تجمّع کردند و اوّلین شعار «مرگ بر آمریکا» را تجمّع و جُنبش دانشجویی سر دادند. بنده به شما عرض می‌کنم که در این مدّتی از عمر خود که در خدمت انقلاب اسلامی قرار داشتم، هر هفته با دانشگاه‌های مختلف مأنوس هستم و این مواردی که به محضر شما می‌رسانم، با اعتقاد عرض می‌کنم. دانشجو این جرأت را داشت و باطن حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) بود. امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) به این‌ها دستور نداده بودند، ولی لانه‌ی جاسوسی را تسخیر کردندو حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) نیز پیام دادند که جای خوبی را گرفته‌اید و آن را رها نکنید. این موضوع انقلاب دوّم نامیده شد. این معجزه‌ی دانشجویی بود و این مسأله نشان داد که چه اندازه‌ای فکر دانشجو با امامت همخوانی دارد. در مورد مسأله‌ی اعتکاف، ما در شهر قُم در مسجد مقدّس حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) اعتکاف داشتیم، ولی چند چادر در یک سالن می‌زدند و در زیر هر چادر تعدادی طلبه قرار داشتند؛ ولی امروز مسجد امام حسن عسکری (علیه السلام) توسعه پیدا کرده است و اگر شما به آن‌جا تشریف ببرید، مشاهده می کنید که هزاران انسان برای اعتکاف آمده‌اند. این جُنبش دانشجویی بود که این اعتکاف و معنویّت را در سراسر کشور و بلکه در سراسر جهان مطرح نمود. در دوران دفاع مقدّس، جُنبش دانشجویی هزاران شهید تقدیم ایران و اسلام و انقلاب اسلامی کرده است و در زیر پرچم ولایت سربازی خودش را با خون خود امضاء کرده است. جهاد سازندگی نیز از کارهایی است که دانشجویان آن را راه‌اندازی کردند. تأسیس سپاه پاسداران نیز از کارهای دانشجویان است. نکات دیگری نیز وجود دارد. اما بنده امروز عرض می‌کنم که بدانید امام حسین (علیه السلام) در دانشگاه‌ها خیمه دارد، امام حسین (علیه السلام) در دانشگاه‌ها پرچمی برافراشته دارد، امام حسین (علیه السلام) دانشجویان را بیمه کرده است و هرجایی پرچم امام حسین (علیه السلام) قرار داشته باشد، آن‌جا پرچم پیروزی است و اگر چند حادثه‌ای پیش آمد و عدّه‌ای حُرمت دانشگاه‌ها را شکستند، این دانشجوی عزیز ما که قبل از خطبه‌ها بیاناتی داشتند، در آن مدّت کوتاه مطالب بلندی را مطرح کردند. بدانید که دانشگاه‌هایی که با خونش شهدا تأسیس شده است و اساتید که بر سر سُفره‌ی شهدا حقوق دریافت می‌کنند، این دانشگاه نمی‌تواند صدمه‌ای به انقلاب اسلامی وارد نماید و بدانید که این دانشگاه تا آخر و در زیر پرچم ولایت به وظایف دانشجویی‌اش عمل خواهد کرد.
نکاتی به مناسبت فرارسیدن روز نیروی دریایی و پیروزی تیم ملی فوتبال در جام جهانی قطر
روز نیروی دریایی را نیز تبریک عرض می‌کنم. به فضل الهی نیروی دریایی نیز هم در دوران دفاع مقدّس ماشین جنگی بعثی‌ها و قدرت دریایی‌شان را به صورت کُلّی ریشه‌کَن کرد و تا به امروز، یک جبهه‌ی زنده‌ی پویا و معتقد رو به پیش است و قدرت مهمّی است که قدرت‌های بزرگ افتخار می‌کنند که با آن‌ها همراه بشوند و مانور بدهند. بحمدالله در عرصه‌ی معنویّت نیز مانند عرصه‌های علمی درخشیده‌اند. به آن‌ها نیز تبریک عرض می‌نمایم.
به ملّی‌پوشان خودمان هم تبریک می‌گویم که بحمدالله یک پیروزی خوشحال‌کننده را به وجود آوردند و در مرحله‌ی بعدی نیز کم نگذاشتند، ولی رسم مسابقه این است که برد و باخت دارد. «إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ[۱۳]». امید داریم که همه‌ی وزارت‌خانه‌های ما، خصوصاً وزارت ورزش و جوانان و وزارت آموزش و پرورش نسبت به امور فرهنگی و آموزشی زیرمجموعه‌های خود، دقّت کافی را داشته باشند.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ * مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ * وَ مِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ * وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ * وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ[۱۴]».
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ الی ۲۸.
[۲] الکافی (ط – الإسلامیه)، جلد ۳، صفحه ۴۲۲
[۳] سوره مبارکه حشر، آیه ۱۸.
[۴] همان.
[۵] سوره مبارکه فاتحه، آیه ۶.
[۶] سوره مبارکه ناس.
[۷] سوره مبارکه احزاب، آیات ۷۰ و ۷۱.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا * یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا».
[۸] حدیث شریف معراج؛ دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ ق، ج ۱، ص ۱۹۹ تا ۲۰۶. / فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ ق، ج ۲۶، ص ۱۴۲؛ حر عاملی، الجواهر السنیه، ۱۳۸۰ ش، ص ۳۸۲؛ علامه مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ ق، ج۷۴ ، ص ۲۲. / حر عاملی، الجواهر السنیه، ۱۳۸۰ ش، ص ۳۹۰؛ دیلمی، ارشاد القلوب، ترجمه علی سلگی، ۱۳۷۶ ش، ج ۱، ص ۵۱۰ تا ۵۲۳.
متن حدیث شریف: «رُوِی عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) أَنَّ النَّبِی(ص) سَأَلَ رَبَّهُ سُبْحَانَهُ لَیلَهَ الْمِعْرَاجِ فَقَالَ یا رَبِّ‌ای الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ فَقَالَ اللهُ تَعَالَی لَیسَ شَیءٌ أَفْضَلَ عِنْدِی مِنَ التَّوَکلِ عَلَی وَ الرِّضَا بِمَا قَسَمْتُ یا مُحَمَّدُ وَجَبَتْ مَحَبَّتِی لِلْمُتَحَابِّینَ فِی وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِی لِلْمُتَعَاطِفِینَ فِی وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِی لِلْمُتَوَاصِلِینَ فِی وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِی لِلْمُتَوَکلِینَ عَلَی وَ لَیسَ لِمَحَبَّتِی عِلْمٌ وَ لَا غَایهٌ وَ لَا نِهَایهٌ وَ کلَّمَا رَفَعْتُ لَهُمْ عِلْماً وَضَعْتُ لَهُمْ عِلْماً أُولَئِک الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَی الْمَخْلُوقِینَ بِنَظَرِی إِلَیهِمْ وَ لَمْ یرْفَعُوا الْحَوَائِجَ إِلَی الْخَلْقِ بُطُونُهُمْ خَفِیفَهٌ مِنْ أَکلِ الْحَرَامِ نَعِیمُهُمْ فِی الدُّنْیا ذِکرِی وَ مَحَبَّتِی وَ رِضَائِی عَنْهُمْ یا أَحْمَدُ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ تَکونَ أَوْرَعَ النَّاسِ فَازْهَدْ فِی الدُّنْیا وَ ارْغَبْ فِی الْآخِرَهِ فَقَالَ إِلَهِی کیفَ أَزْهَدُ فِی الدُّنْیا فَقَالَ خُذْ مِنَ الدُّنْیا حَفْناً مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ اللِّبَاسِ وَ لَا تَدَّخِرْ لِغَدٍ وَ دُمْ عَلَی ذِکرِی فَقَالَ یا رَبِّ کیفَ أَدُومُ عَلَی ذِکرِک فَقَالَ بِالْخَلْوَهِ عَنِ النَّاسِ وَ بُغْضِک الْحُلْوَ وَ الْحَامِضَ وَ فَرَاغِ بَطْنِک وَ بَیتِک مِنَ الدُّنْیا یا أَحْمَدُ احْذَرْ أَنْ تَکونَ مِثْلَ الصَّبِی إِذَا نَظَرَ إِلَی الْأَخْضَرِ وَ الْأَصْفَرِ وَ إِذَا أُعْطِی شَیئاً مِنَ الْحُلْوِ وَ الْحَامِضِ اغْتَرَّ بِهِ فَقَالَ یا رَبِّ دُلَّنِی عَلَی عَمَلٍ أَتَقَرَّبُ بِهِ إِلَیک قَالَ اجْعَلْ لَیلَک نَهَاراً وَ نَهَارَک لَیلًا قَالَ یا رَبِّ کیفَ ذَلِک قَالَ اجْعَلْ نَوْمَک صَلَاهً وَ طَعَامَک الْجُوعَ- یا أَحْمَدُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا مِنْ عَبْدٍ ضَمِنَ لِی بِأَرْبَعِ خِصَالٍ إِلَّا أَدْخَلْتُهُ الْجَنَّهَ یطْوِی لِسَانَهُ فَلَا یفْتَحُهُ إِلَّا بِمَا یعْنِیهِ وَ یحْفَظُ قَلْبَهُ مِنَ الْوَسْوَاسِ وَ یحْفَظُ عِلْمِی وَ نَظَرِی إِلَیهِ وَ یکونُ قُرَّهُ عَینَیهِ الْجُوعَ یا أَحْمَدُ لَوْ ذُقْتَ حَلَاوَهَ الْجُوعِ وَ الصَّمْتِ وَ الْخَلْوَهِ وَ مَا وَرِثُوا مِنْهَا قَالَ یا رَبِّ مَا مِیرَاثُ الْجُوعِ قَالَ الحِکمَهُ وَ حِفْظُ الْقَلْبِ وَ التَّقَرُّبُ إِلَی وَ الْحُزْنُ الدَّائِمُ وَ خِفَّهُ الْمَئُونَهِ بَینَ النَّاسِ وَ قَوْلُ الْحَقِّ وَ لَا یبَالِی عَاشَ بِیسْرٍ أَمْ بِعُسْرٍ یا أَحْمَدُ هَلْ تَدْرِی بِأَی وَقْتٍ یتَقَرَّبُ الْعَبْدُ إِلَی قَالَ [لَا یا رَبِّ قَالَ] إِذَا کانَ جَائِعاً أَوْ سَاجِداً یا أَحْمَدُ عَجِبْتُ مِنْ ثَلَاثَهِ عَبِیدٍ عَبْدٍ دَخَلَ فِی الصَّلَاهِ وَ هُوَ یعْلَمُ إِلَی مَنْ یرْفَعُ یدَیهِ وَ قُدَّامَ مَنْ هُوَ وَ هُوَ ینْعُسُ وَ عَجِبْتُ مِنْ عَبْدٍ لَهُ قُوتُ یوْمٍ مِنَ الْحَشِیشِ أَوْ غَیرِهِ وَ هُوَ یهْتَمُّ لِغَدٍ وَ عَجِبْتُ مِنْ عَبْدٍ لَا یدْرِی أَنِّی رَاضٍ عَنْهُ أَوْ سَاخِطٌ عَلَیهِ وَ هُوَ یضْحَک یا أَحْمَدُ إِنَّ فِی الْجَنَّهِ قَصْراً مِنْ لُؤْلُؤٍ فَوْقَ لُؤْلُؤٍ وَ دُرَّهٍ فَوْقَ دُرَّهٍ لَیسَ فِیهَا قَصْمٌ وَ لَا وَصْلٌ فِیهَا الْخَوَاصُّ أَنْظُرُ إِلَیهِمْ کلَّ یوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّهً فَأُکلِّمُهُمْ کلَّمَا نَظَرْتُ إِلَیهِمْ وَ أَزِیدُ فِی مِلْکهِمْ سَبْعِینَ ضِعْفاً وَ إِذَا تَلَذَّذَ أَهْلُ الْجَنَّهِ بِالطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ تَلَذَّذُوا أُولَئِک بِذِکرِی وَ کلَامِی وَ حَدِیثِی قَالَ یا رَبِّ مَا عَلَامَهُ أُولَئِک قَالَ مَسْجُونُونَ قَدْ سَجَنُوا أَلْسِنَتَهُمْ مِنْ فُضُولِ الْکلَامِ وَ بُطُونَهُمْ مِنْ فُضُولِ الطَّعَامِ یا أَحْمَدُ إِنَّ الْمَحَبَّهَ لِلَّهِ هِی الْمَحَبَّهُ لِلْفُقَرَاءِ وَ التَّقَرُّبُ إِلَیهِمْ قَالَ وَ مَنِ الْفُقَرَاءُ قَالَ الَّذِینَ رَضُوا بِالْقَلِیلِ وَ صَبَرُوا عَلَی الْجُوعِ وَ شَکرُوا عَلَی الرَّخَاءِ وَ لَمْ یشْکوا جُوعَهُمْ وَ لَا ظَمَأَهُمْ وَ لَمْ یکذِبُوا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ لَمْ یغْضَبُوا عَلَی رَبِّهِمْ وَ لَمْ یغْتَمُّوا عَلَی مَا فَاتَهُمْ وَ لَمْ یفْرَحُوا بِمَا آتَاهُمْ یا أَحْمَدُ مَحَبَّتِی مَحَبَّهُ الْفُقَرَاءِ فَأَدْنِ الْفُقَرَاءَ وَ قَرِّبْ مَجْلِسَهُمْ مِنْک وَ أَبْعِدِ الْأَغْنِیاءَ وَ أَبْعِدْ مَجْلِسَهُمْ عَنْک فَإِنَّ الْفُقَرَاءَ أَحِبَّائِی یا أَحْمَدُ لَا تَزَینْ بِلَینِ اللِّبَاسِ وَ طَیبِ الطَّعَامِ وَ لَینِ الْوِطَاءِ فَإِنَّ النَّفْسَ مَأْوَی کلِّ شَرٍّ وَ رَفِیقُ کلِّ سُوءٍ تَجُرُّهَا إِلَی طَاعَهِ الله وَ تَجُرُّک إِلَی مَعْصِیتِهِ وَ تُخَالِفُک فِی طَاعَتِهِ وَ تُطِیعُک فِیمَا تکره [یکرَهُ] وَ تَطْغَی إِذَا شَبِعَتْ وَ تَشْکو إِذَا جَاعَتْ وَ تَغْضَبُ إِذَا افْتَقَرَتْ وَ تَتَکبَّرُ إِذَا اسْتَغْنَتْ وَ تَنْسَی إِذَا کبِرَتْ وَ تَغْفُلُ إِذَا آمَنَتْ وَ هِی قَرِینَهُ الشَّیطَانِ وَ مَثَلُ النَّفْسِ کمَثَلِ النَّعَامَهِ تَأْکلُ الْکثِیرَ وَ إِذَا حُمِلَ عَلَیهَا لَا تَطِیرُ وَ کمَثَلِ الدِّفْلَی لَوْنُهُ حَسَنٌ وَ طَعْمُهُ مُرٌّ یا أَحْمَدُ أَبْغِضِ الدُّنْیا وَ أَهْلَهَا وَ أَحِبَّ الْآخِرَهَ وَ أَهْلَهَا قَالَ یا رَبِّ وَ مَنْ أَهْلُ الدُّنْیا وَ مَنْ أَهْلُ الْآخِرَهِ قَالَ أَهْلُ الدُّنْیا مَنْ کثُرَ أَکلُهُ وَ ضَحِکهُ وَ نَوْمُهُ وَ غَضَبُهُ قَلِیلُ الرِّضَا لَا یعْتَذِرُ إِلَی مَنْ أَسَاءَ إِلَیهِ وَ لَا یقْبَلُ عُذْرَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیهِ کسْلَانُ عِنْدَ الطَّاعَهِ شُجَاعٌ عِنْدَ الْمَعْصِیهِ أَمَلُهُ بَعِیدٌ وَ أَجَلُهُ قَرِیبٌ لَا یحَاسِبُ نَفْسَهُ قَلِیلُ الْمَنْفَعَهِ کثِیرُ الْکلَامِ قَلِیلُ الْخَوْفِ کثِیرُ الْفَرَحِ عِنْدَ الطَّعَامِ وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْیا لَا یشْکرُونَ عِنْدَ الرَّخَاءِ وَ لَا یصْبِرُونَ عِنْدَ الْبَلَاءِ کثِیرُ النَّاسِ عِنْدَهُمْ قَلِیلٌ یحْمَدُونَ أَنْفُسَهُمْ بِمَا لَا یفْعَلُونَ وَ یدَّعُونَ بِمَا لَیسَ لَهُمْ وَ یتَکلَّمُونَ بِمَا یتَمَنَّوْنَ وَ یذْکرُونَ مَسَاوِئَ النَّاسِ وَ یُخْفُونَ حَسَنَاتِهِمْ فَقَالَ یا رَبِّ کلُّ هَذَا الْعَیبِ فِی أَهْلِ الدُّنْیا قَالَ یا أَحْمَدُ إِنَّ عَیبَ أَهْلِ الدُّنْیا کثِیرٌ فِیهِمُ الْجَهْلُ وَ الْحُمْقُ لَا یتَوَاضَعُونَ لِمَنْ یتَعَلَّمُونَ مِنْهُ وَ هُمْ عِنْدَ أَنْفُسِهِمْ عُقَلَاءُ وَ عِنْدَ الْعَارِفِینَ حُمَقَاءُ یا أَحْمَدُ إِنَّ أَهْلَ الْخَیرِ وَ أَهْلَ الْآخِرَهِ رَقِیقَهٌ وُجُوهُهُمْ کثِیرٌ حَیاؤُهُمْ قَلِیلٌ حُمْقُهُمْ کثِیرٌ نَفْعُهُمْ قَلِیلٌ مَکرُهُمْ النَّاسُ مِنْهُمْ فِی رَاحَهٍ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی تَعَبٍ کلَامُهُمْ مَوْزُونٌ مُحَاسِبِینَ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَعَیبِینَ لَهَا تَنَامُ أَعْینُهُمْ وَ لَا تَنَامُ قُلُوبُهُمْ أَعْینُهُمْ بَاکیهٌ وَ قُلُوبُهُمْ ذَاکرَهٌ إِذَا کتِبَ النَّاسُ مِنَ الْغَافِلِینَ کتِبُوا مِنَ الذَّاکرِینَ فِی أَوَّلِ النِّعْمَهِ یحْمَدُونَ وَ فِی آخِرِهَا یشْکرُونَ دُعَاؤُهُمْ عِنْدَ اللهِ مَرْفُوعٌ وَ کلَامُهُمْ مَسْمُوعٌ تَفْرَحُ بِهِمُ الْمَلَائِکهُ وَ یدُورُ دُعَاؤُهُمْ تَحْتَ الْحُجُبِ یحِبُّ الرَّبُّ أَنْ یسْمَعَ کلَامَهُمْ کمَا تُحِبُّ الْوَالِدَهُ الْوَلَدَ وَ لَا یشْغَلُونَ عَنْهُ طَرْفَهَ عَینٍ وَ لَا یرِیدُونَ کثْرَهَ الطَّعَامِ وَ لَا کثْرَهَ الْکلَامِ وَ لَا کثْرَهَ اللِّبَاسِ النَّاسُ عِنْدَهُمْ مَوْتَی وَ الله عِنْدَهُمْ حَی کرِیمٌ یدَعُونَ الْمُدْبِرِینَ کرَماً وَ یزِیدُونَ الْمُقْبِلِینَ تَلَطُّفاً قَدْ صَارَتِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهُ عِنْدَهُمْ وَاحِدَهً یا أَحْمَدُ هَلْ تَعْرِفُ مَا لِلزَّاهِدِینَ عِنْدِی قَالَ لَا یا رَبِّ قَالَ یبْعَثُ الْخَلْقُ وَ ینَاقَشُونَ الْحِسَابَ وَ هُمْ مِنْ ذَلِک آمِنُونَ إِنَّ أَدْنَی مَا أُعْطِی الزَّاهِدِینَ فِی الْآخِرَهِ أَنْ أُعْطِیهُمْ مَفَاتِیحَ الْجِنَانِ کلِّهَا حَتَّی یفْتَحُوا‌ای بَابٍ شَاءُوا وَ لَا أَحْجُبَ عَنْهُمْ وَجْهِی وَ لَأُنْعِمَنَّهُمْ بِأَلْوَانِ التَّلَذُّذِ مِنْ کلَامِی وَ لَأُجْلِسَنَّهُمْ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ وَ أُذَکرُهُمْ مَا صَنَعُوا وَ تَعِبُوا فِی‌دار الدُّنْیا وَ أَفْتَحُ لَهُمْ أَرْبَعَهَ أَبْوَابٍ بَابٍ یدْخُلُ عَلَیهِمُ الْهَدَایا بُکرَهً وَ عَشِیا مِنْ عِنْدِی وَ بَابٍ ینْظُرُونَ مِنْهُ إِلَی کیفَ شَاءُوا بِلَا صُعُوبَهٍ وَ بَابٍ یطَّلِعُونَ مِنْهُ إِلَی النَّارِ فَینْظُرُونَ إِلَی الظَّالِمِینَ کیفَ یعَذَّبُونَ وَ بَابٍ یدْخُلُ عَلَیهِمْ مِنْهُ الْوَصَائِفُ وَ الْحُورُ الْعِینُ قَالَ یا رَبِّ مَنْ هَؤُلَاءِ الزَّاهِدُونَ الَّذِینَ وَصَفْتَهُمْ قَالَ الزَّاهِدُ هُوَ الَّذِی لَیسَ لَهُ بَیتٌ یخْرَبُ فَیغْتَمَّ لِخَرَابِهِ وَ لَا لَهُ وَلَدٌ یمُوتُ فَیحْزَنَ لِمَوْتِهِ وَ لَا لَهُ شَیءٌ یذْهَبُ فَیحْزَنَ لِذَهَابِهِ وَ لَا یعْرِفُهُ إِنْسَانٌ لِیشْغَلَهُ عَنِ اللَّهِ طَرْفَهَ عَینٍ وَ لَا لَهُ فَضْلُ طَعَامٍ یسْأَلُ عَنْهُ وَ لَا لَهُ ثَوْبٌ لَینٌ یا أَحْمَدُ وُجُوهُ الزَّاهِدِینَ مُصْفَرَّهٌ مِنْ تَعَبِ اللَّیلِ وَ صَوْمِ النَّهَارِ وَ أَلْسِنَتُهُمْ کلَالٌ إِلَّا مِنْ ذِکرِ الله تَعَالَی قُلُوبُهُمْ فِی صُدُورِهِمْ مَطْعُونَهٌ مِنْ کثْرَهِ صَمْتِهِمْ قَدْ أَعْطَوُا الْمَجْهُودَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَا مِنْ خَوْفِ نَارٍ وَ لَا مِنْ شَوْقِ جَنَّهٍ وَ لَکنْ ینْظُرُونَ فِی مَلَکوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَیعْلَمُونَ أَنَّ الله سُبْحَانَهُ أَهْلٌ لِلْعِبَادَهِ یا أَحْمَدُ هَذِهِ دَرَجَهُ الْأَنْبِیاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ مِنْ أُمَّتِک وَ أُمَّهِ غَیرِک وَ أَقْوَامٍ مِنَ الشُّهَدَاءِ قَالَ یا رَبِّ‌ای الزُّهَّادِ أَکثَرُ زُهَّادُ أُمَّتِی أَمْ زُهَّادُ بَنِی إِسْرَائِیلَ قَالَ إِنَّ زُهَّادَ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی زُهَّادِ أُمَّتِک کشَعْرَهٍ سَوْدَاءَ فِی بَقَرَهٍ بَیضَاءَ فَقَالَ یا رَبِّ وَ کیفَ ذَلِک وَ عَدَدُ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَکثَرُ قَالَ لِأَنَّهُمْ شَکوا بَعْدَ الْیقِینِ وَ جَحَدُوا بَعْدَ الْإِقْرَارِ. قَالَ النَّبِی (صلی الله علیه و آله): فَحَمِدْتُ اللهَ تَعَالَی وَ شَکرْتُهُ وَ دَعَوْتُ لَهُمْ بِالْحِفْظِ وَ الرَّحْمَهِ وَ سَائِرِ الْخَیرَاتِ- یا أَحْمَدُ عَلَیک بِالْوَرَعِ فَإِنَّ الْوَرَعَ رَأْسُ الدِّینِ وَ وَسَطُ الدِّینِ وَ آخِرُ الدِّینِ إِنَّ الْوَرَعَ بِهِ یتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ تَعَالَی یا أَحْمَدُ إِنَّ الْوَرَعَ زَینُ الْمُؤْمِنِ وَ عِمَادُ الدِّینِ إِنَّ الْوَرَعَ مَثَلُهُ کمَثَلِ السَّفِینَهِ کمَا أَنَّ الْبَحْرَ لَا ینْجُو إِلَّا مَنْ کانَ فِیهَا کذَلِک لَا ینْجُو الزَّاهِدُونَ إِلَّا بِالْوَرَعِ یا أَحْمَدُ مَا عَرَفَنِی عَبْدٌ وَ خَشَعَ لِی إِلَّا خَشَعَ لَهُ کلُّ شَیءٍ یا أَحْمَدُ الْوَرَعُ یفْتَحُ عَلَی الْعَبْدِ أَبْوَابَ الْعِبَادَهِ فَیکرَمُ بِهِ الْعَبْدُ عِنْدَ الْخَلْقِ وَ یصِلُ بِهِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یا أَحْمَدُ عَلَیک بِالصَّمْتِ فَإِنَّ أَعْمَرَ مَجْلِسٍ قُلُوبُ الصَّالِحِینَ وَ الصَّامِتِینَ وَ إِنَّ أَخْرَبَ مَجْلِسٍ قُلُوبُ الْمُتَکلِّمِینَ بِمَا لَا یعْنِیهِمْ یا أَحْمَدُ إِنَّ الْعِبَادَهَ عَشَرَهُ أَجْزَاءٍ تِسْعَهٌ مِنْهَا طَلَبُ الْحَلَالِ فَإِنْ أُطِیبَ مَطْعَمُک وَ مَشْرَبُک فَأَنْتَ فِی حِفْظِی وَ کنَفِی قَالَ یا رَبِّ مَا أَوَّلُ الْعِبَادَهِ قَالَ أَوَّلُ الْعِبَادَهِ الصَّمْتُ وَ الصَّوْمُ قَالَ یا رَبِّ وَ مَا مِیرَاثُ الصَّوْمِ قَالَ الصَّوْمُ یورِثُ الحِکمَهَ وَ الحِکمَهُ تُورِثُ الْمَعْرِفَهَ وَ الْمَعْرِفَهُ تُورِثُ الْیقِینَ فَإِذَا اسْتَیقَنَ الْعَبْدُ لَا یبَالِی کیفَ أَصْبَحَ بِعُسْرٍ أَمْ بِیسْرٍ وَ إِذَا کانَ الْعَبْدُ فِی حَالَهِ الْمَوْتِ یقُومُ عَلَی رَأْسِهِ مَلَائِکهٌ بِیدِ کلِّ مَلَک کأْسٌ مِنْ مَاءِ الْکوْثَرِ وَ کأْسٌ مِنَ الْخَمْرِ یسْقُونَ رُوحَهُ حَتَّی تَذْهَبَ سَکرَتُهُ وَ مَرَارَتُهُ وَ یبَشِّرُونَهُ بِالْبِشَارَهِ الْعُظْمَی وَ یقُولُونَ لَهُ طِبْتَ وَ طَابَ مَثْوَاک إِنَّک تَقْدَمُ عَلَی الْعَزِیزِ الْکرِیمِ الْحَبِیبِ الْقَرِیبِ فَتَطِیرُ الرُّوحُ مِنْ أَیدِی الْمَلَائِکهِ فَتَصْعَدُ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَهِ عَینٍ وَ لَا یبْقَی حِجَابٌ وَ لَا سِتْرٌ بَینَهَا وَ بَینَ اللهِ تَعَالَی وَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیهَا مُشْتَاقٌ وَ یجْلِسُ عَلَی عَینٍ عِنْدَ الْعَرْشِ ثُمَّ یقَالُ لَهَا کیفَ تَرَکتِ الدُّنْیا فَیقُولُ إِلَهِی وَ عِزَّتِک وَ جَلَالِک لَا عِلْمَ لِی بِالدُّنْیا أَنَا مُنْذُ خَلَقْتَنِی خَائِفٌ مِنْک فَیقُولُ الله صَدَقْتَ عَبْدِی کنْتَ بِجَسَدِک فِی الدُّنْیا وَ رُوحُک مَعِی فَأَنْتَ بِعَینِی سِرُّک وَ عَلَانِیتُک سَلْ أُعْطِک وَ تَمَنَّ عَلَی فَأُکرِمَک هَذِهِ جَنَّتِی مُبَاحٌ فتبیح فَتَبَحْبَحْ فِیهَا وَ هَذَا جِوَارِی فَاسْکنْهُ فَیقُولُ الرُّوحُ إِلَهِی عَرَّفْتَنِی نَفْسَک فَاسْتَغْنَیتُ بِهَا عَنْ جَمِیعِ خَلْقِک وَ عِزَّتِک وَ جَلَالِک لَوْ کانَ رِضَاک فِی أَنْ أُقَطَّعَ إِرْباً إِرْباً وَ أُقْتَلَ سَبْعِینَ قَتْلَهً بِأَشَدِّ مَا یقْتَلُ بِهِ النَّاسُ لَکانَ رِضَاک أَحَبَّ إِلَهِی کیفَ أُعْجَبُ بِنَفْسِی وَ أَنَا ذَلِیلٌ إِنْ لَمْ تُکرِمْنِی وَ أَنَا مَغْلُوبٌ إِنْ لَمْ تَنْصُرْنِی وَ أَنَا ضَعِیفٌ إِنْ لَمْ تُقَوِّنِی وَ أَنَا مَیتٌ إِنْ لَمْ تُحْینِی بِذِکرِک وَ لَوْ لَا سَتْرُک لَافْتَضَحْتُ أَوَّلَ مَرَّهٍ عَصَیتُک إِلَهِی کیفَ لَا أَطْلُبُ رِضَاک وَ قَدْ أَکمَلْتَ عَقْلِی حَتَّی عَرَفْتُک وَ عَرَفْتُ الْحَقَّ مِنَ الْبَاطِلِ وَ الْأَمْرَ مِنَ النَّهْی وَ الْعِلْمَ مِنَ الْجَهْلِ وَ النُّورَ مِنَ الظُّلْمَهِ فَقَالَ الله عَزَّ وَ جَلَّ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أَحْجُبُ بَینِی وَ بَینَک فِی وَقْتٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ کذَلِک أَفْعَلُ بِأَحِبَّائِی یا أَحْمَدُ هَلْ تَدْرِی‌ای عَیشٍ أَهْنَی وَ‌ای حَیاهٍ أَبْقَی قَالَ اللَّهُمَّ لَا قَالَ أَمَّا الْعَیشُ الْهَنِیءُ فَهُوَ الَّذِی لَا یفْتُرُ صَاحِبُهُ عَنْ ذِکرِی وَ لَا ینْسَی نِعْمَتِی وَ لَا یجْهَلُ حَقِّی یطْلُبُ رِضَای لَیلَهُ وَ نَهَارَهُ وَ أَمَّا الْحَیاهُ الْبَاقِیهُ فَهِی الَّتِی یعْمَلُ لِنَفْسِهِ حَتَّی تَهُونَ عَلَیهِ الدُّنْیا وَ تَصْغُرَ فِی عَینَیهِ وَ تَعْظُمَ الْآخِرَهُ عِنْدَهُ وَ یؤْثِرَ هَوَای عَلَی هَوَاهُ وَ یبْتَغِی مَرْضَاتِی وَ یعَظِّمَ حَقَّ عَظَمَتِی وَ یذْکرَ عِلْمِی بِهِ وَ یرَاقِبَنِی بِاللَّیلِ وَ النَّهَارِ عِنْدَ کلِّ سَیئَهٍ وَ مَعْصِیهٍ وَ ینْفِی قَلْبَهُ عَنْ کلِّ مَا أَکرَهُ وَ یبْغِضَ الشَّیطَانَ وَ وَسَاوِسَهُ لَا یجْعَلُ لِإِبْلِیسَ عَلَی قَلْبِهِ سُلْطَاناً وَ سَبِیلًا فَإِذَا فَعَلَ ذَلِک أَسْکنْتُ فِی قَلْبِهِ حُبّاً حَتَّی أَجْعَلَ قَلْبَهُ لِی وَ فَرَاغَهُ وَ اشْتِغَالَهُ وَ هَمَّهُ وَ حَدِیثَهُ مِنَ النِّعْمَهِ الَّتِی أَنْعَمْتُ بِهَا عَلَی أَهْلِ مَحَبَّتِی مِنْ خَلْقِی وَ أَفْتَحَ عَینَ قَلْبِهِ وَ سَمْعَهُ حَتَّی یسْمَعَ بِقَلْبِهِ وَ ینْظُرَ بِقَلْبِهِ إِلَی جَلَالِی وَ عَظَمَتِی وَ أُضَیقَ عَلَیهِ الدُّنْیا وَ أُبَغِّضَ إِلَیهِ مَا فِیهَا مِنَ اللَّذَّاتِ وَ أُحَذِّرَهُ مِنَ الدُّنْیا وَ مَا فِیهَا کمَا یحَذِّرُ الرَّاعِی غَنَمَهُ مِنْ مَرَاتِعِ الْهَلْکهِ فَإِذَا کانَ هَکذَا یفِرُّ مِنَ النَّاسِ فِرَاراً وَ ینْقَلُ مِنْ‌دار الْفَنَاءِ إِلَی‌دار الْبَقَاءِ وَ مِنْ‌دار الشَّیطَانِ إِلَی‌دار الرَّحْمَنِ یا أَحْمَدُ لَأُزَینَنَّهُ بِالْهَیبَهِ وَ الْعَظَمَهِ فَهَذَا هُوَ الْعَیشُ الْهَنِیءُ وَ الْحَیاهُ الْبَاقِیهُ وَ هَذَا مَقَامُ الرَّاضِینَ فَمَنْ عَمِلَ بِرِضَائِی أُلْزِمُهُ ثَلَاثَ خِصَالٍ أُعَرِّفُهُ شُکراً لَا یخَالِطُهُ الْجَهْلُ وَ ذِکراً لَا یخَالِطُهُ النِّسْیانُ وَ مَحَبَّهً لَا یؤْثِرُ عَلَی مَحَبَّتِی مَحَبَّهَ الْمَخْلُوقِینَ فَإِذَا أَحَبَّنِی أَحْبَبْتُهُ وَ أَفْتَحُ عَینَ قَلْبِهِ إِلَی جَلَالِی فَلَا أُخْفِی عَلَیهِ خَاصَّهَ خَلْقِی فَأُنَاجِیهِ فِی ظُلَمِ اللَّیلِ وَ نُورِ النَّهَارِ حَتَّی ینْقَطِعَ حَدِیثُهُ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ وَ مُجَالَسَتُهُ مَعَهُمْ وَ أُسْمِعُهُ کلَامِی وَ کلَامَ مَلَائِکتِی وَ أُعَرِّفُهُ السِّرَّ الَّذِی سَتَرْتُهُ عَنْ خَلْقِی وَ أُلْبِسُهُ الْحَیاءَ حَتَّی یسْتَحِی مِنْهُ الْخَلْقُ کلُّهُمْ وَ یمْشِی عَلَی الْأَرْضِ مَغْفُوراً لَهُ وَ أَجْعَلَ قَلْبَهُ وَاعِیاً وَ بَصِیراً وَ لَا أُخْفِی عَلَیهِ شیء [شَیئَاً] مِنْ جَنَّهٍ وَ لَا نَارٍ وَ أُعَرِّفَهُ بِمَا یمُرُّ عَلَی النَّاسِ فِی یوْمِ الْقِیامَهِ مِنَ الْهَوْلِ وَ الشِدَّهِ وَ مَا أُحَاسِبُ بِهِ الْأَغْنِیاءَ وَ الْفُقَرَاءَ وَ الْجُهَّالَ وَ الْعُلَمَاءَ وَ أُنَوِّرُ لَهُ فِی قَبْرِهِ وَ أُنْزِلُ عَلَیهِ مُنْکراً یسْأَلُهُ وَ لَا یرَی غَمَّ الْمَوْتِ وَ ظُلْمَهَ الْقَبْرِ وَ اللَّحْدِ وَ هَوْلَ الْمُطَّلَعِ حَتَّی أَنْصِبَ لَهُ مِیزَانَهُ وَ أَنْشُرَ لَهُ دِیوَانَهُ ثُمَّ أَضَعُ کتَابَهُ فِی یمِینِهِ فَیقْرَأُ مَنْشُوراً ثُمَّ لَا أَجْعَلُ بَینِی وَ بَینَهُ تَرْجُمَاناً فَهَذِهِ صِفَاتُ الْمُحِبِّینَ یا أَحْمَدُ اجْعَلْ هَمَّک هَمّاً وَاحِداً فَاجْعَلْ لِسَانَک وَاحِداً وَ اجْعَلْ بَدَنَک حَیاً لَا تَغْفُلْ أَبَداً مَنْ غَفَلَ عَنِّی لَا أُبَالِی بِأَی وَادٍ هَلَک یا أَحْمَدُ اسْتَعْمِلْ عَقْلَک قَبْلَ أَنْ یذْهَبَ فَمَنِ اسْتَعْمَلَ عَقْلَهُ لَا یخْطِئُ وَ لَا یطْغَی یا أَحْمَدُ أَنْتَ لَا تَغْفُلُ أَبَداً مَنْ غَفَلَ عَنِّی لَا أُبَالِی بِأَی وَادٍ هَلَک یا أَحْمَدُ هَلْ تَدْرِی لِأَی شَیءٍ فَضَّلْتُک عَلَی سَائِرِ الْأَنْبِیاءِ قَالَ اللَّهُمَّ لَا قَالَ بِالْیقِینِ وَ حُسْنِ الْخُلُقِ وَ سَخَاوَهِ النَّفْسِ وَ رَحْمَهٍ بِالْخَلْقِ وَ کذَلِک أَوْتَادُ الْأَرْضِ لَمْ یکونُوا أَوْتَاداً إِلَّا بِهَذَا یا أَحْمَدُ إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا جَاعَ بَطْنُهُ وَ حَفِظَ لِسَانَهُ عَلَّمْتُهُ الحِکمَهَ وَ إِنْ کانَ کافِراً تَکونُ حِکمَتُهُ حُجَّهً عَلَیهِ وَ وَبَالًا وَ إِنْ کانَ مُؤْمِناً تَکونُ حِکمَتُهُ لَهُ نُوراً وَ بُرْهَاناً وَ شِفَاءً وَ رَحْمَهً فَیعْلَمُ مَا لَمْ یکنْ یعْلَمُ وَ یبْصِرُ مَا لَمْ یکنْ یبْصِرُ فَأَوَّلُ مَا أُبَصِّرُهُ عُیوبُ نَفْسِهِ حَتَّی یشْغَلَ بِهَا عَنْ عُیوبِ غَیرِهِ وَ أُبَصِّرُهُ دَقَائِقَ الْعِلْمِ حَتَّی لَا یدْخُلَ عَلَیهِ الشَّیطَانُ یا أَحْمَدُ لَیسَ شَیءٌ مِنَ الْعِبَادَهِ أَحَبَّ إِلَی مِنَ الصَّمْتِ وَ الصَّوْمِ فَمَنْ صَامَ وَ لَمْ یحْفَظْ لِسَانَهُ کانَ کمَنْ قَامَ وَ لَمْ یقْرَأْ فِی صَلَاتِهِ فَأُعْطِیهِ أَجْرَ الْقِیامِ وَ لَمْ أُعْطِهِ أَجْرَ الْعَابِدِینَ یا أَحْمَدُ هَلْ تَدْرِی مَتَی یکونُ لِی الْعَبْدُ عَابِداً قَالَ لَا یا رَبِّ قَالَ إِذَا اجْتَمَعَ فِیهِ سَبْعُ خِصَالٍ وَرَعٌ یحْجُزُهُ عَنِ الْمَحَارِمِ وَ صَمْتٌ یکفُّهُ عَمَّا لَا یعْنِیهِ وَ خَوْفٌ یزْدَادُ کلَّ یوْمٍ مِنْ بُکائِهِ وَ حَیاءٌ یسْتَحِی مِنِّی فِی الْخَلَاءِ وَ أَکلُ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ وَ یبْغِضُ الدُّنْیا لِبُغْضِی لَهَا وَ یحِبُّ الْأَخْیارَ لِحُبِّی إِیاهُمْ یا أَحْمَدُ لَیسَ کلُّ مَنْ قَالَ أُحِبُّ اللهَ أَحَبَّنِی حَتَّی یأْخُذَ قُوتاً وَ یلْبَسَ دُوناً وَ ینَامَ سُجُوداً وَ یطِیلَ قِیاماً وَ یلْزَمَ صَمْتاً وَ یتَوَکلَ عَلَی وَ یبْکی کثِیراً وَ یقِلَّ ضَحِکاً وَ یخَالِفَ هَوَاهُ وَ یتَّخِذَ الْمَسْجِدَ بَیتاً وَ الْعِلْمَ صَاحِباً وَ الزُّهْدَ جَلِیساً وَ الْعُلَمَاءَ أَحِبَّاءَ وَ الْفُقَرَاءَ رُفَقَاءَ وَ یطْلُبَ رِضَای وَ یفِرَّ مِنَ الْعَاصِینَ فِرَاراً وَ یشْغَلَ بِذِکرِی اشْتِغَالًا وَ یکثِرَ التَّسْبِیحَ دَائِماً وَ یکونَ بِالْعَهْدِ صَادِقاً وَ بِالْوَعْدِ وَافِیاً وَ یکونَ قَلْبُهُ طَاهِراً وَ فِی الصَّلَاهِ ذَاکیاً وَ فِی الْفَرَائِضِ مُجْتَهِداً وَ قَیماً عِنْدِی مِنَ الثَّوَابِ رَاغِباً وَ مِنْ عَذَابِی رَاهِباً وَ لِأَحِبَّائِی قَرِیباً وَ جَلِیساً یا أَحْمَدُ لَوْ صَلَّی الْعَبْدُ صَلَاهَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ صَامَ صِیامَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ طَوَی مِنَ الطَّعَامِ مِثْلَ الْمَلَائِکهِ وَ لَبِسَ لِبَاسَ الْعَارِی ثُمَّ أَرَی فِی قَلْبِهِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیا ذَرَّهً أَوْ سُمْعَتِهَا أَوْ رِئَاسَتِهَا أَوْ حُلْیتِهَا أَوْ زِینَتِهَا لَا یجَاوِرُنِی فِی دَارِی وَ لَأَنْزِعَنَّ مِنْ قَلْبِهِ مَحَبَّتِی وَ عَلَیک سَلَامِی وَ مَحَبَّتِی».
[۹] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۳۱.
«قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
[۱۰] سوره مبارکه شوری، آیه ۲۳.
«ذَٰلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَىٰ ۗ وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ».
[۱۱] سوره مبارکه مریم، آیه ۹۶.
[۱۲] سوره مبارکه انفال، آیه ۲۹.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ۗ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ».
[۱۳] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۴۰.
«إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَ تِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَ اللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ».
[۱۴] سوره مبارکه فلق.