«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
«أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى * وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى * وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى * فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ * وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ».[۲] «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ * وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ * الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ * وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ * فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا * فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ * وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ».[۳]
ایام ولادت اشرف خلائق حضرت ختمی مرتبت است و توجّه به این اسوه و الگو و مقتدای همه‌ی صاحبدلان و کمال‌جویان و خدادوستان ضرورت دارد، و قرآن کریم آینه‌ای است که اگر کسی اهل قرآن باشد، خدای متعال را در قرآن کریم می‌بیند، تجلّی خداست، مرآت حق‌تعالی است. می‌تواند با رفع حجاب دل و با چشم جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین و امام زمان ارواحنا فداه و مؤمنین و بهشت و جهنّم و ملائکه را هم در قرآن کریم تماشا کند.
تصویری که خداوند منان از حبیب خودش برای بندگانی که دوست دارند حبیب الله بشوند ارائه فرموده است آیات زیادی است، ولی آن چیزی که از ابتدا شروع می‌کند و ادامه می‌دهد این دو سوره‌ی ضحی و انشراح است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در قرآن کریم
چند نکته‌ای از بخشی از سوره مبارکه ضحی را در شب دوازدهم ربیع الاول به محضر عزیزانمان عرض کردیم. در ادامه خدای متعال برای اینکه هم به پیغمبر خود آرامش بیشتری بدهد و هم زبان ملامت‌گران و دشمنان و هوچی‌های بی‌دین را قطع کند، خدای متعال عنایت‌هایی که به پیامبر خود کرده است را به رخ همه‌ی آدمیان کشیده است.
اول اینکه «أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوى»، حبیب من! تو یتیم بودی و خدای متعال به تو مأوی داد، تو را در پناه خودش قرار داد، «وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى»، همانطور که دیگران، همه‌ی بشر گمشده هستند، خودشان و راه و هدفشان را گُم می‌کنند، اما خدای متعال تو را هدایت کرد، تو ذاتاً فقیر بودی، ولی نور خدا در وجود تو مسیر حرکتت را روشن کرد، «وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى»، درآمدی نداشتی، عائل بودی، عده‌ای بر سرِ سفره‌ی تو بودند، نداشتی ولی ما سفره‌ی تو را رنگین کردیم.
این یک ظاهری از آیات شریفه قرآن کریم است، اما ائمه اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین که ترجمان قرآن هستند و قرآن ناطق هستند، لطائفی در این آیات مطرح فرموده‌اند که اگر انسان یک پرده جلو برود می‌بیند که آن‌ها حقایق قابل فهم هستند.
وجود نازنین حضرت امام رضا علیه آلاف التّحیّه و الثّناء فرمودند: یتیم به معنای «لا مثل له» است، وقتی می‌گویند «دُرّ یتیم» یعنی درّی که یک دانه است، یعنی چنین درّی گیر نمی‌آید، خدای متعال به پیغمبر خود خطاب می‌کند که ما تو را یکّه و دردانه‌ی خودمان قرار دادیم.
یکی از برادران عزیزمان که دلداده‌ی حضرت آیت الله بهجت اعلی الله مقامه الشّریف بودند، این عکس‌هایی که از آیت الله بهجت اعلی الله مقامه الشّریف در محافل مختلف جمع کرده‌اند، یک کتابی بصورت کتاب تصویری منتشر کرده‌اند، نام آن را «دردانه» گذاشته‌اند.
ای پیغمبر! تو دردانه‌ی ما بودی، «أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوى»، تو یکّه و دردانه‌ی ما بودی و ما تو را اینطور خلق کردیم، تو را پناهگاهِ مردم قرار دادیم، «وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى»، این بشرِ خداگم‌کرده و خودگم‌کرده تو را نداشته است، گمشدهی عالم تو بودی، و خدای متعال تو را به تشنگان نور و کمال و معرفت خدا و محبّت حق تعالی و فضائل هدیه داد، تو گمشده بودی و تو را پیدا نمی‌کردند، انسان کامل گمشدهی انسان‌های ناقص است، خدای متعال جامعه را با تو آشنا کرد و دستشان را با دامان تو وصل کرد، «وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى»… ما معمولاً اگر کسی نیازهای جسمی را برآورده نکند را فقیر خطاب می‌کنیم، اما قرآن کریم اینطور نیست، در آیات کریمه‌ای که فرمود: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ»،[۴] بشر باید در طعام خودش نظر کند، دیدن کافی نیست، باید ناظر باشد و نظارت کند که چه می‌خورد.
امروز بلایی که غربی‌ها بر سر جهان سوم آورده‌اند، با ارائه‌ی غذاهای آلوده و داروهای مشکوک، این همه خانواده‌هایی که ازدواج کرده‌اند و صاحب فرزند نمی‌شوند که زیاد هستند، و بیماری‌هایی که یکی بعد از دیگری پیدا می‌شود، این‌ها حاصل دست خیانتِ سودجویان و پول‌پرست‌ها و دشمنان بشریت است، لذا خوراک خودتان را مورد دقّت و نظارت قرار بدهید، غذای مفید بخورید، غذای پاک بخورید، غذای طیّب بخورید.
در جلسه‌ی قبل عرض کردیم که در آیات سوره مبارکه اعراف شش دلیل بر نبوّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بود، یکی از آن‌ها این بود که اُمّی بودند، درسی نخوانده بودند، اما «یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ»،[۵] با اینکه امّی بود هم با معروف‌ها آشنا بود و به معروف‌ها دعوت می‌کرد، هم بدی‌ها را می‌شناخت و از بدی‌ها نهی می‌کرد، هم طیّبات را می‌دانست، اینکه چه چیزهایی برای فطرت و وجود و زندگی و دنیا و آخرت ما دلنشین است، از آن‌ها رفع مانع کرد تا بتوانید استفاده کنید، و خبائث را حرام کرد، هر چیزی که برای شما موجب نفرت است، با فطرت و سلامت و سازگار نیست را حرام فرمود، همه‌ی محرّمات الهی خبیث هستند و خبث ظاهر و خبث باطن دارند، کسانی که خبیث بخورند خودشان خبیث می‌شوند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم درس‌نخوانده همه‌ی این‌ها را می‌دانستند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم علم الله و عین الله و لسان الله بودند.
«فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ»، فرمودند: ببینید معلومات خودتان را از کجا می‌گیرید.
این شبکه‌ها، این تبلیغات و بوق‌های بین المللی، این‌ها بوق‌های شیطان و زبان شیاطین هستند، این‌ها دشمنان شما هستند، این اطلاعاتی که می‌گیرید درواقع غذای روح و جان شماست، ننشینید و هر فیلمی را تماشا نکنید، این سَمِ جان شما می‌شود، یک فیلمی را در موبایل خودتان می‌بینید و حجابی جلوی دل شما انداخته می‌شوند و خدا شما را طرد می‌کند. این غذاست، گاهی سَمّ جان شما می‌شود و روح ایمان را در وجود شما می‌کشد.
مگر نفرمودند: «النَّظَرُ سَهمٌ مَسمومٌ مِن سِهامِ إبلیسَ»[۶]؟ مگر نگاه حرام تیر شیطان نیست؟ مگر اگر انسان را تیر بزنند انسان نابود نمی‌شود؟ این کار هم انسانیت شما را می‌کشد.
خدای متعال در سوره مبارکه یس کافر را میّت معرّفی کرده است، کافر که حیات انسانی ندارد، او انسان نیست، حیوان است، حیوانی است که از همه‌ی حیواناتی که ما می‌شناسیم بدتر است، «إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ»،[۷] کسی که ایمان ندارد درواقع حیات و زندگی انسانی ندارد و مُرده است، گاهی یک تیر از تیرهای شیطان به چشم دل شما می‌خورد و دل را کور می‌کند و دیگر ایمان تأثیر نمی‌کند، با چشم کور نمی‌شود جمال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را دید، نمی‌شود حقیقت قرآن را تماشا کرد. این خیلی دقیق است.
«وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى»، دنیا از نظر معنوی خوراک نداشت و این‌ها عائله‌ی تو بودند، خدای متعال به تو سفره داد، قرآن سفره‌ی خداست و خدای متعال این سفره را به دست تو پهن کرد و دل‌های نیازمند و جان‌های محتاج را تغذیه کردی و به این‌ها حیات انسانی دادی، «وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى».
این یک بخش از منّت‌های الهی است که هم منّت به شخص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است و هم به امّتِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم.
برای امّتِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم سرمایه است، درّ گرانبهاست، سرمایه‌ی جامعه‌ی انسانی است، انسان با این سرمایه‌ها ثروت دارد، وگرنه با دست خالی فقیر می‌میرد، توشه‌ای برای بهشت ندارد که به بهشت برود، سرمایه نداشت که بهشت را تحصیل کند، دست او خالی بود، ولی کسی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را دارد درواقع سرمایه دارد، درّ یتیم دارد، او فقیر نمی‌میرد، او با دست پُر به محضر خدای متعال می‌رود، او قصرها و باغ‌هایی برای خودش تدارک دیده است و خیلی سرمایه دارد، و کسی که گمشدهی او…
نمی‌دانم چند نفر از ما راست می‌گوییم و امام زمان ارواحنا فداه گمشدهی ماست، اگر خدای نکرده فرزند ما گم بشود بی‌قرار می‌شویم و شب‌ها نمی‌توانیم بخوابیم، اگر یک چیز قیمتی از ما برود، اگر به حساب ما دست ببرند، برای پیدا کردنِ آن چقدر زحمت می‌کشیم؟ اما امام زمان ارواحنا فداه گمشدهی ما هستند و ما اصلاً به دنبال ایشان نیستیم.
«وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى»، هم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گمشدهی بشر بود و هم امام زمان ارواحنا فداه گمشدهی ما هستند، «اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ»،[۸] به دنبال او بروید، شب و روز ایشان را یاد کنید، به دنبال راه ایشان بروید تا به ایشان برسید.
بعد از نظر تغذیه‌ی روح انسانی و جان آدمی، باید بر سرِ سفره‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بنشینید، خدای متعال اغناء کرده است و خوراک شما را به او داده است، اگر به ایشان مراجعه کنید، اگر معرفت توحیدی پیدا کنید، اگر معرفت اخلاقی پیدا کنید، اگر معرفت به حلال و حرام شرعی پیدا کنید، این‌ها خوراک جان شماست و مصرت می‌کنید و حیات انسانی پیدا می‌کنید، حیات طیّبه پیدا می‌کنید، «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً».[۹]
این دو سوره را یک سوره به حساب می‌آورند، در ادامه می‌فرماید: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ»، حال توضیحِ آن سه مسئله‌ای است که در سوره مبارکه والضحی آمده است، «أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ * وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ * الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ * وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ * فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا»، آیا ما سینه‌ی تو را گشاده نکردیم؟ آیا به تو شرح صدر ندادیم؟ اگر سینه‌ی تو گشاده نبود، اگر روح تو و ظرف دل تو خیلی وسیع نبود، آیا یک انسان عادی می‌توانست این همه اذیت را تحمّل کند؟ این همه زخم زبان، این همه تهمت، این همه فشار، این همه سنگ‌هایی که به بدن مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم زدند، این همه آتش که به سر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ریختند، قوم و خویش‌های پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ایشان را طرد کردند، قوم و خویش‌های پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم تصمیم گرفتند ایشان را بکشند و ترور کنند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم امنیتی نداشتند، فضایی نبود که در آنجا بشود حرف زد، خفقان بود، فشار بود، ترور بود، کتک بود، تهمت بود، همه نوع فشار بود، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خم به ابرو نیاوردند، کسی را نفرین نکردند، از کسی نرنجیدند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم طمع داشتند همان‌هایی که اینقدر اذیت می‌کردند را هم هدایت کنند و به بهشت برسانند، این شرح صدر است، مرنج و مرنجان. نه آزاری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به کسی رسید و نه نسبت به این همه آزاری که نسبت به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم روا داشتند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم رنجش داشتند، این شرح صدر است.
شرح صدر داشته باشیم
چه می‌شود که انسان شرح صدر پیدا می‌کند؟
از وجود مبارک کشاف حقائق امام جعفر صادق علیه السلام پرسیدند: آیا سینه انشراح پیدا می‌کند؟ حضرت فرمودند: بله! خدای متعال سینه‌ها را باز می‌کند و وسعت می‌دهد. [منظور از صدر هم روح و جان آدم است]، جان توسعه پیدا می‌کند. عرض کردند: آیا این موضوع علامتی دارد که ما بفهمیم خدای متعال به ما هم شرح صدر داده است یا نه؟ حضرت فرمودند: بله! «اَلتَّجَافِی عَنْ دَارِ اَلْغُرُورِ وَ اَلْإِنَابَهُ إِلَى دَارِ اَلْخُلُودِ، وَ اَلاِسْتِعْدَادُ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نُزُولِ اَلْمَوْتِ»،[۱۰] تا زمانی که مرگ نیامده است طوری زندگی کنید که مرگ برای شما شیرین بشود، مرگ برای شما باعث ترس و وحشت نشود، هنگامی که مرگ آمد خودتان را از ترس ملک الموت نبازید، شرح صدر این است که شما خودتان را از بستر دنیا بیرون بکشید، کمااینکه نماز شب یکی از مصادیق این کار است، «تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ».[۱۱]
مرحوم آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی اعلی الله مقامه الشّریف می‌فرمایند: ملائکه برای نماز شب مرا با اسم صدا می‌زدند، من صدای ملائکه را می‌شنیدم.
ما نمی‌شنویم ولی هر کسی که بیدار می‌شود درواقع ملک است که او را بیدار می‌کند، خدای متعال ملک را مأمور کرده است، این شخص دوست من است، من بنا دارم خیلی چیزها به او بدهم و او باید نزد من بیاید، می‌خواهم خودم او را سیراب کنم، ملائکه هم او را بیدار می‌کنند.
اینکه انسان بستر خودش را در دل شب خالی می‌کند و بیدار می‌شود و معراج می‌کند و با دل خود بالا می‌رود و نزد خدای متعال می‌رود، قرآن کریم این کار را «تجافی» می‌گوید، «تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ». بستر را تهی می‌کنند و نزد خدای متعال می‌روند.
در این حدیث و در آن دعای امام سجّاد علیه السلام، تجافی فقط برای سحر نیست، دل خودتان در بستر دنیا نبرید، دل را از این بستر بیرون بکشید، دل شما خواب نرود، انسانی که بخوابد دزد او را می‌زند، انسانی که بخوابد سیل می‌آید و خانه‌ی او و خود او را می‌برد، اگر انسان بخوابد شیطان می‌آید و به او دستبرد می‌زند و سرمایه‌ی او را غارت می‌کند و می‌رود. نخوابید و دل‌بیدار باشید.
تجافی از دار غرور به این است که تمام رشته‌ها و علائقی که به شهوات دنیا، به چرب و شیرین دنیا، به زرق و برق دنیا، به مقام و منصب دنیا دارید را قیچی کنید، بگذارید دل بالا برود، نگذارید اینجا در این باتلاق بماند، دل را بیرون بکشید، «اَلتَّجَافِیَ عَنْ دَارِ اَلْغُرُورِ وَ اَلْإِنَابَهَ إِلَى دَارِ اَلْخُلُودِ»، برای ابدیت خودتان توبه و انابه داشته باشید، اگر ابدیت را از دست بدهید دیگر چه چیزی دارید؟ امروز تمام می‌شود، ما فاصله‌ای با مرگ و قیامت فاصله‌ای ندارید، نزدیک است. قبل از آنکه ملک الموت نزول اجلال کند و گلوی شما را بگیرد و جان شما را بِکَنَد، خودت خودت را بِکَن، «مُوتُوا قَبلَ اَن تمُوتُوا».[۱۲]
روضه و توسّل
ما شب‌های میلاد وظیفه نداشتیم که روضه بخوانیم، «یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا، وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا»،[۱۳] ولی خودِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم… هم جبرئیل روضه خوانده است و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گریه کرده‌اند، هم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم روضه‌ی حضرت محسن علیه السلام را خوانده‌اند و دودمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با ایشان گریه کرده‌اند.
در زیارت اربعین اینطور خواندیم: «السَّلامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُباتِ وَقَتِیلِ الْعَبَرَاتِ»… چقدر غم داشتند، هم اسیرِ غمِ حضرت علی اکبر علیه السلام بودند، داغِ حضرت اباالفضل العباس علیه السلام غمی بر دلِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بود، حضرت علی اصغر سلام الله علیه را در آغوش حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه تیر زدند، یا اباعبدالله… حسین جان… این دخترهای پرشکسته دور حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را گرفتند، در حالِ از دست دادنِ جانِ خود هستند، نمی‌دانید چقدر برای حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه سخت بود، این دخترِ مهربان آمد و عرض کرد: بابا! «اِسْتَسْلَمْتَ لِلْمَوْتِ؟»[۱۴] آیا می‌روید و دیگر برنمی‌گردید؟… حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه فرمودند: کسی که کمک ندارد چطور تسلیم مرگ نشود؟ دیگر هیچ کسی را ندارم که از من دفاع کند…
آن دختر نگفت که بابا نرو، عرضه داشت: «رُدَّنَا إلَى حَرَم جَدّنَا» بابا ما را در این بیابان تنها نگذار و به مدینه برگردان…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
دعا
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ذُوالْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ وَ أتُوبُ إلَیه، نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الأعظم الأعز الأجل الأکرم اِلَهَنا یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین وَبِالأئِمَّه مِن وُلد الحُسَین یا الله… یَا سَمیع، یَا مُجِیب… خدایا! امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! قلب مبارک حضرت حجّت ارواحنا فداه را همواره از ما راضی بدار.
خدایا! به ما لیاقت خدمت در حکومت جهانی امام زمان ارواحنا فداه را لطف بفرما.
خدایا! جوان‌های ما را به مراتب عالیه‌ی قرب خودت نائل بگردان.
خدایا! این جوان‌های عزیز نورانی ما را جزو یاران امام زمان ارواحنا فداه قرار بده.
خدایا! سرگردانی و تردید و شک در زندگی جوان‌ها، که مانع رشدشان هست را برطرف بفرما.
خدایا! حوائج حاجتمندان، حاضرین، منظورین، ملتمسین، آن‌هایی که با ما عقد اخوّت دارند و توقع دعا دارند و با آن‌ها عهد دعا داریم، همه را حاجت‌روا بفرما.
خدایا! سایه پربرکت نایب امام زمان ارواحنا فداه، مرجع عالیقدرمان، زعیم ارجمندمان، سکّاندار کشتی انقلابمان، پرچمدار نهضت جهانی‌مان قبل از ظهور، زمینه‌ساز ظهور امام زمان ارواحنا فداه را تا ظهور حضرت و کنار حضرت با کفایت و کرامت و نشاط و عافیت و اقتدار و عزّت مستدام بفرما.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم این وحدت کلمه‌ای که بین قوای سه‌گانه هست را زوال نیاور.
خدایا! نظام و دولت و حکمرانان مؤمن و ملّت و متدیّنین و حوزه‌ها و نمازگزاران و مسجدی‌های ما را دشمن‌شاد نفرما.
خدایا! آنچه خواستیم و آنچه مورد رضای خودت هست را به ما مرحمت بفرما.
برای شفای بیماران، بیمار مورد نظر، یک حمد شفاء قرائت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
[1] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه ضحی، آیات ۶ تا ۱۰
[۳] سوره مبارکه انشراح
[۴] سوره مبارکه عبس، آیه ۲۴
[۵] سوره مبارکه اعراف، آیه ۱۵۷
[۶] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۱۰۱ ، صفحه ۳۸ (قَالَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ : اَلنَّظَرُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیسَ فَمَنْ تَرَکَهَا خَوْفاً مِنَ اَللَّهِ أَعْطَاهُ اَللَّهُ إِیمَاناً یَجِدُ حَلاَوَتَهُ فِی قَلْبِهِ .)
[۷] سوره مبارکه انفال، آیه ۲۲
[۸] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۷ (یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ)
[۹] سوره مبارکه نحل، آیه ۹۷ (مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً ۖ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)
[۱۰] تفسیر نور الثقلین ، جلد ۴ ، صفحه ۴۸۵ (فِی رَوْضَهِ اَلْوَاعِظِینَ لِلْمُفِیدِ رَحِمَهُ اَللَّهُ وَ رُوِیَ: أَنَّ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَرَأَ: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اَللّٰهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلاٰمِ فَهُوَ عَلىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ» فَقَالَ: إِنَّ اَلنُّورَ إِذَا وَقَعَ فِی اَلْقَلْبِ اِنْفَسَخَ لَهُ وَ اِنْشَرَحَ، قَالُوا: یَا رَسُولَ اَللَّهِ فَهَلْ لِذَلِکَ عَلاَمَهٌ یُعْرَفُ بِهَا؟ قَالَ: اَلتَّجَافِی عَنْ دَارِ اَلْغُرُورِ، وَ اَلْإِنَابَهُ إِلَى دَارِ اَلْخُلُودِ، وَ اَلاِسْتِعْدَادُ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نُزُولِ اَلْمَوْتِ.)
[۱۱] سوره مبارکه سجده، آیه ۱۶ (تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ)
[۱۲] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۶۹ ، صفحه ۵۹
[۱۳] البرهان فی تفسیر القرآن ، جلد ۵ ، صفحه ۲۹۲ (اِبْنُ بَابَوَیْهِ: عَنْ أَبِیهِ، بِإِسْنَادِهِ یَرْفَعُهُ إِلَى أَبِی بَصِیرٍ وَ مُحَمَّدِ مُسْلِمٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ): حَدَّثَنِی أَبِی، عَنْ جَدِّی، عَنْ آبَائِهِ (عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ): «أَنَّ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِی مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَهِ بَابٍ مِنَ اَلْعِلْمِ، مِنْهَا قَوْلُهُ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ): اِحْذَرُوا اَلسَّفِلَهَ، فَإِنَّ اَلسَّفِلَهَ مَنْ لاَ یَخَافُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ، لِأَنَّ فِیهِمْ قَتَلَهَ اَلْأَنْبِیَاءِ، وَ فِیهِمْ أَعْدَاؤُنَا. إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى اِطَّلَعَ عَلَى اَلْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا، وَ اِخْتَارَ لَنَا شِیعَهً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا، وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا، وَ یَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِینَا [أُولَئِکَ مِنَّا] وَ إِلَیْنَا، وَ مَا مِنَ اَلشِّیعَهِ عَبْدٌ یُقَارِفُ أَمْراً نَهَیْنَاهُ عَنْهُ فَلاَ یَمُوتُ حَتَّى یُبْتَلَى بِبَلِیَّهٍ تُمَحَّصُ فِیهَا ذُنُوبُهُ، إِمَّا فِی مَالِهِ، أَوْ وُلْدِهِ، أَوْ فِی نَفْسِهِ حَتَّى یَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَا لَهُ ذَنْبٌ، وَ إِنَّهُ لَیَبْقَى عَلَیْهِ اَلشَّیْءُ مِنْ ذُنُوبِهِ فَیُشَدَّدُ [بِهِ] عَلَیْهِ عِنْدَ مَوْتِهِ، وَ اَلْمَیِّتُ مِنْ شِیعَتِنَا صِدِّیقٌ شَهِیدٌ صَدَّقَ بِأَمْرِنَا، وَ أَحَبَّ فِینَا، وَ أَبْغَضَ فِینَا، یُرِیدُ بِذَلِکَ وَجْهَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، مُؤْمِنٌ بِاللَّهِ وَ رَسُولُهُ، قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا بِاللّٰهِ وَ رُسُلِهِ أُولٰئِکَ هُمُ اَلصِّدِّیقُونَ وَ اَلشُّهَدٰاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ ».)
[۱۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۴۵ ، صفحه ۱