«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
«قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ».[۲]
ماهِ ربیع المولود را به محضر امام زمان ارواحنا فداه و شما عزیزان و دلدادگان به خدا و اولیای خدا تهنیت و تبریک عرض می‌کنم و امیدِ آن دارم و از خدای متعال مسئلت دارم که دو ماه عزاداری ما منشأ عاقبت به خیری و نورانیت و برکت عمر و اوقات ما شده باشد.
بر سر سفره‌ی زیارت عاشورا
دو ماه ما «یا حسین» گفته‌ایم و ان شاء الله حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه به ما عنایت داشته باشند و ما را تنها نگذارند و ما را با خودشان ببرند و این دعای ما را در زیارت عاشورا اینچنین درخواست داریم: «اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَ وَلِیُّ لِمَنْ والاکُمْ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَنی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَهِ اَوْلِیاَّئِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَراَّئَهَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ»… حسین جان! من حتماً با هر کسی که با شما سِلم است و صلح دارد سِلم هستم، من با هر کسی که مقابل شماست دشمن هستم، هر خط و جریانی که در مقابل خط و جریان عاشورا و انقلاب باشد، ما با او در حرب هستیم و احساس دشمنی و جنگ داریم. من نسبت به هر کسی که موالی شماست (به معانی سه‌گانه)، یعنی هر کسی ناصر یا محب یا مطیع شماست ولی هستم، محبّت دارم، نصرت دارم، در خط او هستم و حرف او را گوش می‌کنم. یا اباعبدالله! حال که من اینطور هستم پس از خدا مسئلت می‌کنم که خدای متعال مرا در دنیا و آخرت با شما قرار بدهد، «وَاَنْ یُثَبِّتَ لی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ»… چرا به حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه عرض می‌کنیم «فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی»؟ برای اینکه تا زمانی که آن بزرگواران واسطه نشوند که دعای ما مستجاب نمی‌شود…
خدای متعال در قرآن کریم اینطور دستور داده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ»،[۳] اولین چیزی که خدای متعال از بنده‌ی خود مطالبه می‌کند «پاکی» است، «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ»، خودتان را آلوده و خراب نکنید، خودتان را با گناه نجس نکنید، «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ».
دوم: «وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَهَ»…
اگر این تقوا نباشد انسان حجاب دارد و نمی‌تواند با حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه وصل بشود و با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه عشق داشته باشد و نماز شب بخواند، نمی‌تواند توفیقات بالا داشته باشد، گناه بار است و کمر انسان را می‌شکند، وِزر است، بار سنگین است، پشت انسانی که گناه کرده است بار سنگین دارد و کمرِ او را می‌شکند، مگر می‌تواند از قلّه بالا برود؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بالا هستند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بالا هستند، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه عرش اعلی هستند، ما باید تا آنجا برویم، وقتی بار گناه و رذائل داریم درواقع وزر داریم و سنگین است، با این سنگینی نمی‌توانیم حرکت کنیم و به بالا برویم، «فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ * وَ ما أَدْراکَ مَا الْعَقَبَهُ»،[۴] این «عَقَبَه» است، همیشه رفتن به سوی بهشت و رفتن به سوی خدای متعال بالا رفتن است اما رفتن به سوی معصیت پایین‌رفتن است، این است که انسان‌ها زود به معصیت می‌افتند، ولی اگر بخواهند بالا بروند نفس می‌زنند، باید استقامت کنند، اگر استقامت کردند و با سختی و نفس‌زنان خود را بالا کشید، از آنجا به بعد انسان را می‌برند و برای انسان آسان می‌شود.
اگر بخواهیم کار آخرتمان آسان شود
«فَأَمَّا مَنْ أَعْطى وَ اتَّقى * وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى * فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرى»،[۵] شما این سه کار را انجام بدهید، خدای متعال می‌فرماید حال که با سختی نفس می‌زنید من برای شما آسان می‌کنم.
اول: بذل و بخشش داشته باشید.
به فقرا برسید، به اقوام خودتان برسید، به دوستان خودتان برسید، مشکلات اقتصادی و معیشتی و اشتغالی‌شان را حل کنید، آدمی که دستِ بده ندارد، آدمی که انگشتِ گره‌گشا ندارد، آدمی که عرضه‌ی بلند‌کردنِ افتاده‌ای را ندارد، این آدم نه به دردِ خودش می‌خورد و نه به دردِ دیگران.
اولین چیزی که مقدّمه‌ی عنایت خدای متعال بر آسان کردنِ مشکلات می‌شود مسئله‌ی «اعطاء» است، انسان سخاوت داشته باشد، انسان کریمانه برخورد کند، هم بتواند اطعام کند، سفره برای گرفتارها و غیرگرفتارها بیندازد و سفره‌داری کند، پول بدهد، امکانات بدهد، قرض الحسنه بدهد، به داد گرفتار برسد.
دوم: «وَ اتَّقى».
بعضی‌ها ریخت و پاش دارند ولی هرزه هستند، ولی ظلم هم می‌کنند، اینجا سفره‌داری می‌کند، به خیریه کمک می‌کند، قرض الحسنه هم می‌دهد، رشوه هم می‌دهد، ظلم هم می‌کند! این فایده‌ای ندارد.
اعطاء باید بهمراهِ تقوا باشد، انسان دستِ بده داشته باشد ولی وجود انسان هم نجس نباشد، پول انسان نجس نباشد. مسلّماً ساختنِ مسجد با پولِ دزدی و رشوه فایده‌ای ندارد.
این اعطاء باید در زمینه‌ی تقوا باشد، هم مقدّمه‌ی آن تقوا باشد و هم مؤخّره‌ی آن تقوا باشد، انسان باید دین خود را نگه دارد و به احکام الهی پایبند باشد.
حال اگر دست بده دارد، انگشت گره‌گشا دارد، عرضه‌ی کمک دارد، آدم هرزه‌ای هم نیست و به کسی هم زور نمی‌گوید، اما اعتقادی به آخرت و بهشت ندارد، باز هم هیچ فایده‌ای ندارد.
در مورد کفّار، اعمال و احسان و کمک و جهاد «کَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عَاصِفٍ»[۶]… قرآن کریم می‌فرماید عمل افرادِ بی‌اعتقاد مانند خاکستری است که در معرضِ تندباد قرار می‌گیرد، آن را پراکنده می‌کند و هیچ چیزی باقی نمی‌ماند.
ریشه و اصل باید اعتقاد باشد.
اگر این سه چیز را داشت، هم آدم به درد بخور بود، کام مردم را شیرین می‌کرد، شکم‌های گرسنه را سیر می‌کرد، به تشنگان آب می‌داد، از آبروی خود برای رفع مشکل مایه می‌گذاشت، هم ناپاک نبود، خیانتکار نبود، هم معتقد بود، اعتقاد به خدا و آخرت داشت، خدای متعال با تأکید قول می‌دهد «فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرى» ما مشکل را برای او آسان می‌کنیم.
حال که کمی زحمت کشیده‌ای و بالا آمدهای دست تو را می‌گیریم و خودمان تو را می‌بریم، «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا»،[۷] کسی که در خط ما باشد، ما خودمان او را می‌بریم، نه اینکه به او آدرس بدهیم، ما او را می‌بَریم، «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا»، شما یک راه بلد بودید که بیایید و به بهشت برسید، اما ما تمام کارهای شما را سبیل قرار می‌دهیم، به هر کجا که می‌روید در به روی شما باز است و هیچ دری به روی شما بسته نیست.
یکی از معانی «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا» این است که شما یک کار خیر بلد بودید، یک عبادت بلد بودید، ولی ما یک کاری می‌کنیم که تمام کارهای شما عبادت بشود، همه‌ی نگاه‌های شما عبادت می‌شود، همه‌ی مجالس شما عبادت می‌شود، همه‌ی رفت و آمدهای شما عبادت می‌شود، هر راهی را که در پیش می‌گیرید، آن راه برای شما راهِ خدا می‌شود، «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا الطُرُق إلَی الله بِعَدَدِ أنفَاسِ الخَلائِق»، راه به سوی خدا به عددِ نفس‌های خلائق است.
خدای متعال این شخص را غرق در محبّت خود می‌کند، تمام زندگی شما با محبّت خدا انجام می‌شود، در این صورت دیگر یک راه نیست که شما را به بهشت برساند، بلکه تمام کارهای شما سبیل الله می‌شود و خخخ یکجا از شما می‌خرد. چیزی که از شما ضایع بشود و حسرت آن را در قیامت بخورید نخواهد بود، بلکه تمام حرکات و سکنات و حبّ و بغض و تبسّم و اخم شما راه خدا می‌شود، همه را با انگیزه انجام می‌دهید، خدای متعال نیّت الهی می‌دهد، خدای متعال به شما اخلاص می‌دهد، تمام کارهای شما سبیل الله می‌شود، «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ».
نمی‌دانید چه کسی رفیق شما می‌شود، اگر خدای متعال با کسی رفیق بشود مسلّماً رفیق نیمه‌راه نخواهد بود، «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ». شما محسن باشید، اهل احسان باشید، خدای متعال رفیقی است که شما را در هیچ کجا تنها نمی‌گذارد و هوای شما را در همه جا دارد.
روضه و توسّل به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
این ایام ایامِ محنتِ بی‌بی عالَم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، هنوز کفنِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خشک نشده بود که عدّه‌ای غاصب به خانه‌ی وحی هجوم آوردند، دخترِ پیغمبر به پشت در آمد، گفتند: در را باز کن. فرمود: باز نمی‌کنم.
این خاکریز ولایت بود، اینجا حرمِ ولایت است، من مدافعِ حرم هستم، در را باز نمی‌کنم…
نامرد گفت: بروید و هیمه بیاورید، گفتند: هیزم در اینجا به چه کارِ تو می‌آید؟ گفت: می‌خواهم این خانه را به آتش بکشم و بسوزانم! گفتند: در این خانه فاطمه [سلام الله علیها] است. آن ملعون گفت: اگرچه فاطمه باشد، من می‌خواهم این خانه را به آتش بکشم…
اراذل و اوباش هیزم آوردند و آن نامرد آتش زد، شعله‌ها از در بالا می‌رفت اما مدافع حرم و پاسدارِ ولایت و جان به کفِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در مقابلِ آتش ایستاد و عقب‌نشینی نکرد…
آن ملعون دید که در نیمسوز شده است، عقب رفت و جلو آمد و لگدِ محکمی به در زد…
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پشت در افتادند…
خدا کند که بعضی از تحلیل‌ها یا نقل‌ها درست نباشد، بعضی می‌گویند که در به روی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها افتاد و این نامردها از روی این در عبور کردند…
لا یوم کیومک یا اباعبدالله…
اینجا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها افتادند اما بدن سالم بود، جراحاتِ زیادی نداشت، سرِ مقدّس حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از بدن جدا نشده بود، اما کربلا اینطور نبود، شمر ملعون با چکمه روی سینه رفته بود، اما تنها این نبود که آدم‌ها از روی این پیکر مقدّس بگذرند، بلکه اسب‌ها را نعل کردند… بدن مبارک حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را لگدکوبِ سُمِ اسب‌ها…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
الا لعنت الله علی القوم الظّالمین
دعا
نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الأعظم یَا الله… یَا أرحَمَ الرّاحِمین، یَا غیاثَ المُستَغیثیِن، یَا إلَهَ العَاصِین، یَا مُجیبَ دَعوَه المُضطَرّین، یَا مَن إسمُهُ دَواء وَ ذِکرُهُ شِفاء، یَا سَریعَ الرّضا…
خدایا! امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! قلب مبارک امام زمان ارواحنا فداه را از ما خشنود نگه دار.
خدایا! عاقبت امر ما را به شهادت مختوم بفرما.
خدایا! مریض‌های ما را شفاء عنایت بفرما.
خدایا! این ویروس را از سرِ مؤمنین کم و کوتاه بگردان.
خدایا! مشکلات اقتصادی این کشور و این مردم خوب را به دست این دولت کریمه برطرف بفرما.
خدایا! این کشور و نظام و این نایب امام زمان ارواحنا فداه را دشمن‌شاد نگردان.
خدایا! دشمنانِ زورگوی ما، خصوصاً استکبار، صهیونیزم، جریانِ ترور و تکفیر و نفوذ و خیانت را ریشه‌کن بفرما.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم ما و نسل ما را از حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه جدا مگردان.
خدایا! تو را به جوانیِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قسم می‌دهم جوان‌های ما را به سامان برسان.
خدایا! همه‌ی خانواده‌ها را از نگرانی نسبت به جوان‌هایشان نجات بده.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم سایه‌ی پربرکت نایب امام زمان ارواحنا فداه، رهبر نورانی ما را با اقتدار و عزّت و کفایت و کرامت تا ساحل ظهور امام زمان ارواحنا فداه و کنارِ حضرت مستدام بدار.
خدایا! حوائج این جمع، حوائج ملتمسین را برآورده بفرما.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم انتخابات عراق را به نفع کسانی که با انقلاب ایران و ولایت هماهنگی دارند خاتمه عنایت بفرما.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۳۱ (قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ)
[۳] سوره مبارکه مائده، آیه ۳۵ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَهَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)
[۴] سوره مبارکه بلد، آیات ۱۱ و ۱۲
[۵] سوره مبارکه لیل، آیات ۵ تا ۷
[۶] سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۱۸ (مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ کَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَا یَقْدِرُونَ مِمَّا کَسَبُوا عَلَىٰ شَیْءٍ ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ)
[۷] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۶۹ (وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ)