«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
خدای متعال را به وسعتِ اسماء حسنی و عظمت اسم اعظم و به تقرّب مقرّبان بارگاه او، خاصّه خاتم انبیاء و ائمه‌ی هدی علیهم السلام، و به عددِ مخلوقات شکر می‌کنیم که یک مرتبه‌ی دیگر کَرَم کرد، با اینکه کسی مانندِ من لیاقتِ نفس کشیدن ندارد، ولی عمر داد، سفره‌ی ماه رجب را پهن کرد، ما را هم بر سرِ این سفره دعوت فرمود.
چه ضیافتی! چه مائده‌ای! چه فرصتی! چه میهمانانی که ما در این ماه با آن‌ها بر سرِ یک سفره و زیرِ یک خیمه و مشمولِ پذیراییِ ویژه‌ی أکرم الأکرمین، آغازِ یک سیرِ جهشی، یک سلوکِ استثنائی، یک مراقبتِ محیّرالعقول، ماه رجب، رجبی که همه‌ی خیرات در این رجب است، رجبی که تمامِ میهمانانِ ابدیِ حضرت حق که خدای متعال در بهشت، خودِ بهشت و نعمت‌های آن را «نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ»[۲] معرّفی کرده است.
امروز روزِ تمرین است
این بهشتی که وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه فرموده‌اند: «إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ وَ السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ وَ الْغَایَهُ النَّارُ»[۳]، عباراتِ عجیبی در نهج البلاغه است، وجود مقدّسِ نورالأنوار، قطب الأقطاب، مولی الموالی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیان فرموده‌اند، فرمودند: امروز روز مضمار است، مزمار به مسابقاتی می‌گویند که برای اسب‌دوانی ترتیب می‌دادند، به این اسب علف می‌دهند و فربه می‌شود، ولی اسبِ فربه نمی‌تواند در مسابقه پیشگام و پیشتاز باشد، این اسب را می‌آورند و با تمرین‌هایی که به تدریج با آن انجام می‌دهند، گوشت‌های اضافیِ آن آب می‌شود و برای دویدنِ جهشی آماده می‌شود، تا جا نماند و پیش بیفتد، در مسابقه نبازد و برنده باشد، «إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ»، بدانید که امروز برای شما روزِ مضمار است، شما در یک مسابقه‌ای در این میدان حضور یافته‌اید، حواسِ شما جمع باشد، که هم در حرکتِ راهِ وصال و حرکتِ حبّی و قربی، حرکتِ شما باید هم سریع باشد، باید سرعتگیری باشید که بتوانید خودتان را از این وادیِ خطر و از این مسیرِ هولناک و از این محلِ وحوش و درندگان جانِ سالم به در ببرید، و هم اینکه سرعت کافی نیست، بغیر از شما کسانِ زیادِ دیگری هم هستند که با شما مسارعت دارند، همّت بالا ببرید، شما خط‌شکن باشید، شما جا نمانید، شما عقب نیفتید، شما سابق باشید، «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ»[۴].
سرعت و سبقت وقتی ارزش دارد که کارِ شما باطن و کیفیت داشته باشد، «لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»[۵]، کدامیک از شما اخلاصِ بیشتری دارد؟ کدامیک از شما محبّتِ شدیدتری دارد؟ کدامیک از شما انگیزه‌ی عاشقانه دارد؟ کدامیک از شما بجز وصالِ محبوب هیچ چیزی در وجودِ او محرّک نیست؟ همه‌ی وجودِ او را جمالِ معشوق آب کرده است، و حرکتِ او صد در صد حرکتِ حبّی و حرکتِ توحیدی است و لا غیر.
«إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ»، امروز روزِ تمرین است، روزِ خودسازی است، روزِ آمادگی است، روزِ تدارک دیدنِ قوّه برای رسیدن است، روزِ تحصیلِ تجهیزات برای مبارزه و مقابله با نفسِ شرورِ أمّاره است، که دشمنی خطرناکتر از استکبار عالَمی و خطرناکتر از صهیونیسم و تکفیری‌ها و تروریست‌ها است که همین دشمنِ درونیِ خودم هست، برای غلبه‌ی بر این دشمن تمرین و ریاضت و خودسازی و فرمانده و رفیق و همراه نیاز است، دستِ یکدیگر را بگیریم و با یکدیگر به خود رحم کنیم و دشمن را از میان برداریم، تا این مانع مانعِ وصالِ ما نباشد و شاهدِ مقصود را آغوش بگیریم.
قیمتِ جانِ ما
که اگر در این مضمار و در این تمرین و در این خودسازی و در این ریاضت سرافراز شدیم، آیا می‌دانید چه مدالی به ما می‌دهند؟ آیا می‌دانید به برندگان در این مسابقه چه مدالی می‌دهند؟ «السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ»، آن چیزی که به سابق و برنده می‌دهند «سُبقه» است، نتیجه‌ی مسابقه است، حاصلِ حضورِ در میدانِ مسابقه «سُبقه» است، خدای متعال چه چیزی به برندگان می‌دهد؟ «السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ»! یعنی بهشت «معادل» دارد، یعنی چیزی جای بهشت را خواهد گرفت.
این وجود مبارک صاحب امروز که تنها او به این نام موسوم است، باقرِ علومِ نبییّن است، او زمین و زمینه‌ی علم را شُخم می‌کند، و دل‌ها و جان‌ها را برای رویشِ علومِ الهی و توحیدی آماده می‌کند و نهال‌های ایمان را بارور می‌سازد، او باقرِ علومِ اولین و آخرین است.
همه‌ی امامانِ ما سلام الله علیهم أجمعین عالِمِ به ما کان و ما یکون و ما هو کائن هستند، آن‌ها صفحه‌ی علمِ خدای متعال هستند، علمِ آن‌ها علم الله است، بدونِ واسطه است، آن‌ها اسمِ علیم هستند، اما در میانِ آن‌ها کسی که «یَبقُرُ العِلم»، این حوزه‌ها باید در اختیارِ او قرار بگیرد، باید این دل‌ها برای او بتپد و به شوقِ نوشیدنِ جرعه‌های علومِ وجودی، علومِ باطنی، علومِ لدنّی، باید بر سرِ سفره‌ی او جای پیدا کنند و او را راضی کنند که از این مائده بهره‌مند بشوند، ایشان پنجمین اخترِ آسمانِ امامت و ولایت هستند، امامِ ما حضرت اباجعفر محمد بن علی الباقر سلام الله علیه و علی آبائه و اولاده و امّهاته و جدّته فاطمه، این امام باقر سلام الله و سلامه علیه…
امامِ عارفِ ما، امامِ مجاهدِ کبیرِ ما، امامِ عظیم الشّأن انقلاب در این وصیتنامه‌ی سیاسی و الهیِ خود می‌گویند: ما مباهات می‌کنیم که امام باقرالعلوم علیه السلام داریم، این درخششی که حضرت باقر علیه السلام در بروز دادنِ علومِ همه‌ی انبیاء علیهم السلام مأموریت داشتند، مخصوصِ خودِ حضرت باقر صلوات الله علیه است.
در این جهت حضرت باقر علیه الصلاه و السلام «ویژه» هستند، این بزرگوار که این ویژگی مخصوصِ ایشان است فرمودند: «إِنَّ أَبْدَانَکُمْ لَیْسَ لَهَا ثَمَنٌ إِلاَّ اَلْجَنَّهُ فَلاَ تَبِیعُوهَا بِغَیْرِهَا»[۶].
چشم‌های خود را می‌مالیم و از خواب بیدار می‌شویم که بدانیم چه چیزی در حالِ از دست رفتن است و مأمور هستیم چه چیزی بدست بیاوریم، آیا می‌دانید قیمتِ چشم و زبان و دست و پا و اعضاء و جوارح و جوانح ما چیست؟ و اگر این را به او ندانیم آیا می‌دانید چه چیزی را از دست می‌دهیم؟ چیزی را که حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه حیرت می‌کنند، «لَم أرَ کَالجنّهِ نامَ طالِبُها»[۷]، ندیدم به کسی بهشت ارائه کنند و او را در بازارِ بدست آوردنِ بهشت راه بدهند و در این بازار وارد نشود و به دنبالِ بهشت نباشد و بهشت را بدست نیاورد و خواب بماند، وقتی بیدار شد ببیند فرصتِ تحصیلِ بهشت را از دست داده است، «لَا کَالنَّارِ نامَ هَارِبُها»[۸]، هم این جای شگفتی و حیرت است، کسی بهشت در پیش داشته باشد و خواب بماند و بهشت را از دست بدهد، این را فقط در یک مسابقه می‌توانید بدست بیاورید، شما که شرکت نکردید، شما که مضمار نداشتید، چطور می‌توانید بهشت را بدست بیاورید؟ از آن طرف اگر به بهشت نرسید در آتش می‌افتید، هر کسی که به بهشت رسیده است از روی جهنّم عبور کرده است و به بهشت رسیده است، اگر به بهشت نرسیدید به جهنّم می‌افتید، «لَا کَالنَّارِ نامَ هَارِبُها»[۹]، ای وای! جهنّمِ وحشتناک را به انسان نشان بدهند و بگویند مواظب باش که نیفتی، اگر انسان بخوابد می‌بیند که در جهنّم افتاده است و خود را از جهنّم نجات نداده است.
اعجاب سیّد رضی اعلی الله مقامه الشّریف از یک جمله‌ی نهج البلاغه
«السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ وَ الْغَایَهُ النَّارُ»، که سیّد رضی اعلی الله مقامه الشّریف، این انسانِ موفق، انسانِ به مقصد رسیده، انسانِ خوش سلیقه، عمرِ خود را داد و حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه به او نهج البلاغه داده است، او خیلی به این تعبیرِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه اعجاب می‌کند که «السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ وَ الْغَایَهُ النَّارُ»، اینجا مسئله‌ی مدال و جایزه است، ولی در موردِ جهنّم، بالاخره انسان در حالِ رفتن است، مسافر هستیم، در زمانِ خواب هم مسافر هستیم و در حالِ بردنِ ما هستند و ما نمی‌توانیم بمانیم، جوانی در حالِ رفتن است، در حالِ بردنِ ما هستند، خبر نداریم، شب و روز ما را هُل می‌دهد و می‌برد، می‌رسیم، به چه چیزی می‌رسیم؟ اگر خودمان دویدیم به بهشت می‌رسیم، اگر در مسابقه نبودیم، ما که نمی‌مانیم، این سفرِ ما پایانی دارد، مرگ در پیش داریم، قبر در پیش داریم، زمانی که ما را در قبر می‌گذارند ما به کجا می‌افتیم؟ «السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ وَ الْغَایَهُ النَّارُ»، اگر کسی اهلِ معامله و مسابقه نبود، اگر کسی ندوید، اگر کسی جدّیتِ لازم را اعمال نکرد و از خدای متعال جایزه و مدال نگرفت و رکورددار نشد به جهنّم می‌رسد، راهِ سوّمی هم ندارد، یا آن است و یا این، ما در حالِ چه کاری هستیم؟
نکاتی در مورد ماه رجب
این ماه رجب است و این ندای امام باقر صلوات الله علیه که بدن‌های خودتان را… جوان‌ها! چشم‌ها و زبان‌ها و دست و پا و کشش‌های حیوانیِ خودتان را کنترل کنید، موجودِ آلوده را به بهشت راه نمی‌دهند، نامِ او را در مسابقه نمی‌نویسند، با استغفار بوی بد گناه را بشویید و ببرید، که اگر عفن بودید شما را تست می‌کنند، آدمِ آلوده‌ی به کرونا در هیچ میدان ورزشی جای ندارد، حقِ شرکت ندارد، الآن وقتِ آن است…
ماه رجب آمده است، ماه خدای متعال است و هیچ بهشتی به بهشت نمی‌رسد مگر اینکه در نهر رجب او را شستشو می‌دهند، و ماه رجب آمده است و این نهر جاری است، ببین آیا می‌توانی شنا کنی؟ آیا می‌توانی در این ماه تمیز بشوی؟ آیا می‌توانی زیبا بشوی؟
در روایات آمده است وقتی انسانِ سعادتمند را در نهر رجب پیش‌مقدّمه‌ی ورود به بهشت شستشو می‌دهند، خود را می‌بیند، خود را در آینه‌ی جمال و جلال الهی می‌بیند، با تعجّب می‌گوید که این انسانِ جمیل کیست؟ چه کسی است که اینقدر زیباست؟ می‌گویند این خودِ تو هستی!
رجب انسان را زیبا می‌کند، رجب انسان را خوشدل می‌کند، رجب انسان را خوش‌باطن و خوش‌نیّت و خوش‌انگیزه و خوش‌اندیشه می‌کند، هم باید فکر را در این نهر شستشو داد، هم باید دل را شستشو داد، هم باید اعضاء و جوارح را تمیز کرد، این است که مراقباتِ رجب مراقباتِ خاص الخاص است، ان شاء الله در این ماه رجب حواسِ شما باشد و دغدغه‌ی وصال داشته باشید، ادبِ محضر را… شهر الله است، ماه خدای متعال است، نزدِ خدای متعال هستی، آیا باور نمی‌کنی که بالا آمده‌ای؟ در باز شد، شب گذشته به شهر الله وارد شدی، نزدِ خدای متعال هستی، و در محضرِ امام زمان روحی فداه هستی، «فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ»[۱۰]، هم خدای متعال در حالِ نگاه کردن به توست، هم حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین توجّه دارند و شما را می‌بینند، در مقابلِ چشمِ آن بزرگواران گرفتارِ غفلت نباشید، پای خودتان را دراز نکنید، دست از پا خطا نکنید، اگر به این نهر وارد شدیم جمالِ مطلق می‌شویم، نه اینکه یک لحظه خوب و «خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا»[۱۱]، این التقاطی بودن، این گاهی خوب بودن و گاهی بد بودن برای روزهای دیگر است، وقتی ماه رجب آمد باید فکر نزدِ خدای متعال باشد، دل نزدِ خدای متعال باشد، جوارح و جوانحِ ما در خدمتِ مولا باشد، نوکریِ او را کند، نزدِ اوست، آمده‌ایم که در خدمتِ او باشیم، ببینید که با امام زمانتان در این ماه چکار می‌کنید، سفره‌ی پذیراییِ الهی، آخرین واسطه‌ی فیض خودِ حضرت حجّت ارواحنا فداه هستند، این ماه، از شبِ گذشته که واردِ این ماه شدید آیا دل را به امام زمان روحی فداه دادید؟ نکند حضرت بفرماید که وضعِ دلِ شما خیلی خراب است و همینکه دلِ ما را ببینند روی مبارکِ خویش را برگردانند و بفرمایند نمی‌شود من در این دل باشم، ببینید در حالِ چه کاری هستید، «تَجَهَّزُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ، فَقَدْ نُودِیَ فِیکُمْ بِالرَّحِیلِ»[۱۲]، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه فریاد می‌زدند: «تَجَهَّزُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ، فَقَدْ نُودِیَ فِیکُمْ بِالرَّحِیلِ»، طبلِ کوک نواخته شد، راه بیفتید، بارِ سفر برگیرید، با دستِ خالی نروید.
ماه رجب است، نمازها، استغفارها، دعاها… نمی‌دانید حضرت ائمه معصومین علیهم السلام برای شما چقدر خوراکِ دل در ماه رجب بر سرِ سفره گذاشته‌اند، شما را دعوت می‌کنند.
چند دعا در ماه مبارک رجب از خودِ مولا و سیّدمان حضرت حجّت ارواحنا فداه در مفاتیح نقل شده است، حضرت عنایتِ خاص دارند که از شما پذیراییِ ویژه کنند، ضمناً دعاهای حضرت حجّت ارواحنا فداه دعاهای خیلی پُرمضمون و توحیدی است و معارف بلند و اسرارآمیز در این دعاها است.
ماهِ دعاست، ماهِ صیام است، «الصوم لی»، ماه گسستن از همه است، روزه‌ی دل، دلتان را صائم کنید، غیر از خدای متعال برای دل شما مزه نکند، خوراکِ شما نور و یادِ خدای متعال باشد، عمل به احکام الهی باشد، ماه صیام است.
روز قیامت یکی از نداهایی که در فضای عرصه‌ی محشر طنین دارد، أین الرّجبیون؟… در آن زمان یک طائفه و گروهی در پاسخ به ایت «أین؟» برمی‌خیزند و لبّیک می‌گویند و خودشان را در برابرِ این حاضر می‌کنند، تاجِ ملائکه بر سر دارند، نورِ این‌ها همه را مبهوت می‌کند، خیلی درخشش و جلال و سلطنت دارند، صاحبِ تاج و قدرت هستند. بعد می‌پرسند که شما چکار کرده‌اید؟ این‌ها می‌گویند که ما در ماه رجب روزه گرفته‌ایم. کلاسی بالاتر از روزه نیست، برای رسیدن به خدای متعال اکسیری که گناه را آب کند و مانع را برطرف کند بهتر از روزه نداریم، لذا روزه‌ی اول ماه ویژه است، روزه‌ی وسط ما و روزه‌های ماه رجب برای… همینطور تعداد کرده‌اند، اگر کسی یک روز روزه بگیرد، به او چه می‌دهند، دو روز، سه روز، چهار روز، پنج روز، همینطور… معلوم می‌شود که یک حسابِ خاصّی است، از دست ندهیم، «اِغتَنِمُوا الفُرَص فَاِنَّها تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب»[۱۳]…
همینکه چشم باز کنید ماه رجب تمام شده است، از همین حالا حواسِ خود را جمع کنیم، هم دعاهای ماه رجب را پذیرایی ببینید و مزمزه کنید، ذوق کنید، دعاهای ماه رجب نوشیدنی است، دعاهای ماه رجب جرعه است، دعاهای ماه رجب جامِ محبّت است، مزمزه کنید، بخورید، دعاهای ماه رجب را بیاشامید، مخصوصاً دعاهای حضرت حجّت ارواحنا فداه که شأن نزول خیلی جالبی هم دارند، «اقبال الاعمال» را ببینید و دعاهای حضرت حجّت ارواحنا فداه را در آنجا بیابید و نوش جان کنید، خیلی زیباست.
برای جای جای این ماه برای شما قدح گذاشته‌اند، واردِ خرابات بشوید، کنارِ این قدح‌ها بروید، خودِ ساقی آنجا سقایت می‌کند، ذوق کنید، بچشید، شیرینیِ دعاهای ماه رجب را لمس کنید و با همه‌ی وجودتان حس کنید.
و استغفار، و استغفار، و استغفار، تنوّعِ استغفار در ماه مبارک رجب با عباراتی که حضرات معصومین علیهم السلام بعنوانِ نسخه‌ای که… «دَآؤُکـمُ الذنُـوبُ، وَ دَوآؤُکـمُ الإِسْتِغْفارُ»[۱۴]، استغفارِ متنوع و رنگ به رنگ، برای شما تزئین کرده‌اند تا از این تنوّع، مانندِ باغِ زیبایی که به آن وارد می‌شوید، گل‌های متنوع، حیرت می‌کنید که با کدام گل مأنوس بشوید، هر کدام یک عطری دارد، هر کدام یک رنگی دارد، همه‌ی آن‌ها دل‌آویز و دل‌انگیز ست، ماه رجب عجب باغی است! ماه رجب عجب بهشتی است! استغفارهای این ماه تماشایی است، دعاهای این ماه خوردنی و نوشیدنی است، و روزه‌ی این ماه، و زیارتِ این ماه، زیارتِ رجبیّه! زیارتِ رجبیّه!
زیارتِ ائمه علیهم السلام زیارت الله است، ائمه نماز هستند، نماز زیارتِ خدای متعال است، نماز ستون است، ما را سرپا نگه می‌دارد تا با خدای متعال باشیم، ولی چیزی که نماز را سرپا نگه می‌دارد و عمودِ نماز است امامانِ ما علیهم السلام هستند.
ماه رجب زیارتِ خدای متعال است، آینه‌ی تمام‌نمای خدای متعال امام رضا صلوات الله علیه هستند، مرأت جلال و جمالِ خدای متعال حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه هستند، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه هستند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند، آینه‌ها را! پرده را کنار زده‌اند، بیایید خدای متعال را ببینید، زیارتِ رجبیّه دارید، ویژه است، ویژه است.
و خواندنِ سوره مبارکه توحید، لقلقه‌ی زبان نباشد، سوره مبارکه توحید شناسنامه‌ی خدای متعال است، خدای متعال را به شما معرّفی می‌کند، ان شاء الله مقیّد باشید که ده هزار مرتبه سوره مبارکه توحید را در ماه مبارک رجب بخوانید، خاصیّت دارد، برای عشّاق است، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه که واله و حیرانِ جمال و جلال خدای متعال بودند عاشقِ سوره مبارکه توحید بودند.
عدّه‌ای نزدِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گله کردند و گفتند: در فلان مسافرت همراهِ علی بودیم و او مدام سوره توحید را می‌خواند و از سوره‌های دیگر به اندازه‌ی سوره توحید استفاده نمی‌کرد…
بجای اینکه از حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه یاد بگیرند نِق می‌زدند!
سوره‌ی توحید برای خواص است، اگر کسی می‌خواهد در سیر و سلوک به جایی برسد باید از سرِ این سفره کنار نرود، این غذاهای بهشتی غیر از غذاهای دنیوی است، غذای دنیوی… أشَدَّ النّاسِ حَسرَهً یَومَ القِیامَهِ کسی است که در اینجا زیاد می‌خورد، پُرخوری خیلی مذمّت شده است، کم بخورید، اما در غذاهای معنوی، شما در بهشت هر چه بخورید کسالت بهمراه ندارد، آشامیدنِ شراب‌های آنجا نه سر درد می‌آورد و نه مستی، تا می‌توانید از این دعاها بخورید، هر چه می‌توانید از این سفره‌ی الهی بنوشید، خمره است و جام است و اطعمه است و اشربه، آماده کرده است که بخورید، نشاطِ شما مدام بیشتر می‌شود، «لَا تَزِیدُهُ کَثْرَهُ الْعَطَاءِ إِلَّا جُوداً وَ کَرَماً»[۱۵].
زیارت رجبیّه، استغفار، سوره مبارکه توحید، و متزیّن شدن و متحلّی شدن به حلّه‌ی «لا اله الا الله»، کلمه‌ی اخلاص، کلمه‌ی اخلاص، زمینِ آن ماه رجب است، رویش دارد.
آیا می‌دانید برای مقابله‌ی با قساوت قلب، کثرتِ حیلله توسعه شده است؟ حیلله یعنی «لا اله الا الله»، «لا اله الا الله» دلِ سنگ را آب می‌کند، حصنِ الهی است، دژِ محکمِ خدای متعال است، نکند غفلت کنید و درِ این دژ به روی شما بسته بشود و زمانِ مرگ هم زمانِ ما باز نشود که «لا اله الا الله» بگوییم.
ان شاء الله خدای متعال آیت الله العظمی بهجت اعلی الله مقامه الشّریف را با اولیای خود محشور بدارد، روحی فداه، فرمودند: حاج آقا حسین فاطمی نماز مغرب و عشاء خود را خواند و شامِ خود را میل کرد و رو به قبله گفت: خدایا! پیغمبرِ تو فرموده است که اگر آخرین کلامِ کسی در این عالَم «لا اله الا الله» باشد اهلِ بهشت است.
گفت «لا اله الا الله»، و این نقطه‌ی وصلِ او بود، ذوب شد و او را بردند.
و این آرزو است، ماه رجب باید این «لا اله الا الله» را نهادینه کرد که این «لا اله الا الله» زمانِ مرگِ ما خود را نشان بدهد، «لا اله الا الله»…
و روزه‌ی ماه رجب به قدری مهم است، تنها روزهای که در مستحبّات بدل دارد روزه‌ی ماه رجب است، که اگر نتوانستید حداقل از آن اذکار بجای روزه‌ی ماه رجب بهره بگیرید.
علّتِ وصیّتِ امام باقر سلام الله علیه
روز میلاد حضرت باقرالعلوم سلام الله علیه است، و حضرت باقر سلام الله علیه کربلایی هستند، از ویژگی‌های حضرت باقر علیه السلام این است که… همه‌ی کربلایی‌ها ممتازِ عالَم هستند، ممتازِ اولین و آخرین هستند، امام باقر صلوات الله علیه خودشان پیکرِ بی‌سر دیده‌اند… رأسِ مقدّسِ جدّ بزرگوارشان را بالای نی دیده‌اند… عمّه‌های خود را با طنابِ اسیری زیرِ تازیانه‌ها مشاهده کرده‌اند… زنجیر به گردنِ پدرِ خویش دیده‌اند… آل الله را در مجلسِ شراب دیده‌اند… قساوت و زخمِ زبانِ شامی‌ها را دیده‌اند…
این است که امام باقر صلوات الله علیه وصیّت می‌کنند بعد از شهادتشان در منا برای ایشان عزاداری کنند، چون عزاداری بر امام باقر صلوات الله علیه تجدیدِ همه‌ی خاطراتِ کربلاست…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
الا لعنت الله علی القوم الظّالمین
دعا
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ذُوالْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ، نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الاَعظَم الاَعَزِ العَجَّلِ الاَکرَم اِلَهَنا یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین…
خدایا! تو را به مولودِ امروز قسم می‌دهیم امام زمان روحی فداه را برسان.
خدایا! ما را اهلِ مضمار و خودسازی در این ماه مضمار قرار بده.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم ما را جزوِ سابقین مقدّر بفرما.
خدایا! به ما همّتِ بلند عنایت بفرما.
خدایا! به ما شرح صدر مرحمت بفرما.
خدایا! به ما جدّیت و عمل روزی بفرما.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم ما را بر نفسِ غدّارمان پیروز بگردان.
خدایا! ما را بر استکبار و صهیونیزم و نفوذی‌ها پیروز بگردان.
خدایا! سایه‌ی پُربرکتِ رهبرِ بزرگوار و نورانی‌مان را با اقتدار و عزّت و کرامت و کفایت مستدام بدار.
خدایا! نصرتِ خودت را بر این مردِ نازنین نازل بفرما.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم ما را با اولیای خودت محشور و مأنوس بگردان.
خدایا! بینِ ما و اشقیاء و اشرار فاصله بینداز.
خدایا! توفیقِ خوب خواندن و خوب فهمیدن و خوب عمل کردن و اخلاص در همه‌ی این امور را روزیِ ما بفرما.
خدایا! نسلِ جوانِ ما را، جوان‌های حاضر در این محفل را جزوِ ممتازان از یاران حضرت حجّت ارواحنا فداه قرار بده.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم دلِ ما را عاشق کن.
خدایا! معشوقِ ما را خودت و اولیای خودت قرار بده.
خدایا! ما را مشمولِ توفیقاتی که در ماه رجب به رجبیّون عنایت می‌کنی قرار بده.
خدایا! عاقبتِ امرمان را به شهادت و سعادت مختوم بگردان.
خدایا! عموم بیماران، خصوصاً بیماران مورد نظر را، بیمارِ سفارش شده‌ای که والده‌ی یکی از طلبه‌های عزیز و نور چشم‌مان مریض است، خدایا! تو را به عصمت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و به مأموریتِ حضرت موسی بن جعفر سلام الله علیه که مأموریتِ ویژه‌ی ایشان شفاء بر بیماران است، خدایا! بیماران مورد نظر و این بیمار سفارش شده را شفای عاجل روزی بفرما.
خدایا! بیماری‌های باطنیِ ما را درمان بفرما.
خدایا! ما را به خودمان وامگذار.
خدایا! جمعِ ما را پریشان نکن.
خدایا! جمعِ دشمنانِ ما را تفریق بفرما.
و صلی الله علی محمد و آل محمد
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه فصلت، آیه ۳۲
[۳] نهج البلاغه، خطبه ۲۸ (و من خطبه له (علیه السلام) و فیه أحد عشر تنبیها: أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الدُّنْیَا [قَدْ] أَدْبَرَتْ وَ آذَنَتْ بِوَدَاعٍ وَ إِنَّ الْآخِرَهَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ أَشْرَفَتْ بِاطِّلَاعٍ. أَلَا وَ إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ وَ السَّبَقَهُ الْجَنَّهُ وَ الْغَایَهُ النَّارُ. أَ فَلَا تَائِبٌ مِنْ خَطِیئَتِهِ قَبْلَ مَنِیَّتِهِ؟ أَلَا عَامِلٌ لِنَفْسِهِ قَبْلَ یَوْمِ بُؤْسِهِ؟ أَلَا وَ إِنَّکُمْ فِی أَیَّامِ أَمَلٍ مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ، فَمَنْ عَمِلَ فِی أَیَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ وَ لَمْ یَضْرُرْهُ أَجَلُهُ؛ وَ مَنْ قَصَّرَ فِی أَیَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلُهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ.)
[۴] سوره مبارکه واقعه، آیات ۱۰ و ۱۱
[۵] سوره مبارکه ملک، آیه ۲ (الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ)
[۶] الکافی، جلد ۱، صفحه ۱۳
[۷] نهج البلاغه، خطب، جلد ۱، صفحه ۷۱
[۸] نهج البلاغه، خطب، جلد ۱، صفحه ۷۱
[۹] نهج البلاغه، خطب، جلد ۱، صفحه ۷۱
[۱۰] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۰۵ (وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ ۖ وَسَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَهِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ)
[۱۱] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۰۲ (وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ)
[۱۲] نهج البلاغه، خطبه ۲۰۴ (و من کلام له (علیه السلام) کان کثیرا ما ینادی به أصحابه: تَجَهَّزُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ، فَقَدْ نُودِیَ فِیکُمْ بِالرَّحِیلِ، وَ أَقِلُّوا الْعُرْجَهَ [الْعَرْجَهَ] عَلَى الدُّنْیَا، وَ انْقَلِبُوا بِصَالِحِ مَا بِحَضْرَتِکُمْ مِنَ الزَّادِ، فَإِنَّ أَمَامَکُمْ عَقَبَهً کَئُوداً وَ مَنَازِلَ مَخُوفَهً مَهُولَهً لَا بُدَّ مِنَ الْوُرُودِ عَلَیْهَا وَ الْوُقُوفِ عِنْدَهَا. وَ اعْلَمُوا أَنَّ مَلَاحِظَ الْمَنِیَّهِ نَحْوَکُمْ [دَائِبَهٌ] دَانِیَهٌ وَ کَأَنَّکُمْ بِمَخَالِبِهَا وَ قَدْ نَشِبَتْ فِیکُمْ، وَ قَدْ دَهَمَتْکُمْ فِیهَا مُفْظِعَاتُ الْأُمُورِ وَ [مُضْلِعَاتُ] مُعْضِلَاتُ الْمَحْذُورِ؛ فَقَطِّعُوا عَلَائِقَ الدُّنْیَا وَ اسْتَظْهِرُوا بِزَادِ التَّقْوَى.)
[۱۳] غرر الحکم و درر الکلم، جلد ۱، صفحه ۶۰۹
[۱۴] بحارالانوار، جلد ۹۰، صفحه ۲۸۲
[۱۵] دعای افتتاح